1636661797

Interdyscyplinarne zagadnienia w górnictwie i geologii, tom V, 2014 J. Drzymała (red.)

WSTĘPNE BADANIA GEOLOGICZNE W STAROŻYTNYM NEA PAFOS NA CYPRZE

Michalina Dzwoniarek

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Instytut Geologii, ul. Maków Polnych 16, 61-606 Poznań, [e-mail]

Archeometryczne analizy surowcowe są coraz częstszym środkiem poznawczym w trakcie badań archeologicznych. W ramach badań archeologicznych polskiej misji w starożytnym Nea Pafos w południowo-zachodniej części Cypnt podjęto interdyscyplinarne badania nad wykorzystaniem surowców skalnych w przeszłości (zarówno materiał budowlany, jak i elementy dekoracyjne). Rozwój tego ważnego ośrodka w okresie hellenistycznym był ściśle związany z położeniem w przestrzeni geograficznej i geologicznej.

Wstępne analizy surowcowe in situ i laboratoryjne badania petrograficzne wskazują, że podstawowym materiałem budowlanym byl kalkarenit pochodzenia lokalnego. Wykorzystywano go w niemal wszystkich strukturach budowlanych miasta nawet, jako detal architektoniczny, np. kapitele kolumn. Elementy dekoracyjne wykonane były z innych surowców, np. marmuru czy granitu. Marmur, ze względu na brak złóż na Cyprze, prawdopodobnie importowano z obszaru współczesnej Grecji, z którą Cypr w okresie ptolemejskim utrzymywał kontakty handlowe. Nieznane są także źródła surowców skal krystalicznych. Zadania określone w projekcie są tylko środkiem poznawczym do badań nad użytecznością surowców¹ skalnych w dawnym Pafos w szerszym aspekcie.

Istotnym problemem badań nad wykorzystaniem surowców jest aktywność sejsmiczna tego obszaru. Liczne trzęsienia ziemi powodowały, że materiał budowlany wykorzystywano wtórnie podczas przebudowy zawalonych budynków. Utrudnia to podział na poszczególne fazy budowy miasta i nad określeniem trendów w wykorzystaniu materiału skalnego.

Słow a KLUCZOWE: archeometria, Cypr. kalkarenity. Nea Pafos, petroarcheologia