2766503591

f*st>4    w nowożyliHy okolica znana niegdyś

M»l4 Scrty* P&hifej pod imieniem Małej Rusi i Malty Polski obejmująca owe wielkie pobojowisko ludów azjatyckich z cur»p«*J*kicroi. Podobnież Affl Mniej*** była szlakiem przi-chodów i płucem wielkich bojów. Tędy ciągnęli Scytowie z* Kaukaz do Azji tomikowej; ta toczyła się wojna Trojańska; tu Aleaander W. wylądował z workami na zdobycie Wschodu; tu schod/ily się za* stępy wypraw krzyżowych. Mimo to wszystko nic umiej znajomego nad miejscowe dzieje tej strony. l/czcni nic wiedzą nawet do jakich lodów liczyć Karów, Ljdów, Pa-flagonów-, Kapadocyaji, Cylicyan.

Niedawno, uczony profesor w Lozannie, członek instytutu belgijskiego, Hizcli, ogłosił dzieło rzadkie pod względem erudycji sumiennej, w któreni usiłuje wyjaśnić jeografią i etnologią Azyi Mniejszej. Zdaniem jego ludy tc musza należeć do pokolenia Sem>kiego, i mniema że są armeńskie, ze szczepu Aram. Ale llizeli radził się tylko pisarzy poczyiuyącjch liiston-ą tych ludów nie dawniej jak od czasów nuicedońskich; nic wiedzą oni nic

0    nich przed epoką Aleu&udra W. Struł**, chociaż sam był rodem z tamtych okolic, wyznaje żo zgoła nie zna jej dawniejszych dziejów. Wedle pisarzy przeto greckich

1    rzymskich, których iUzcli przywodzi, ludy te zgarnięte naprzód w państwo Assyrji, oderwały się od niego, wpadły pó/nirj pod jarzmo Persów, następnie |km1 berło Mu-cedonów i nakoniec utonęły w cesarstwie rzym>kicm. Za cza>u podbojów macedońskich zwano jc Syryjczykami. Same nio dawały one sobie tego nazwisk^ ale cudzoziemcy tak jc przezwali z powodu żo składały niegdyś część państwa asyryjskiego.

Zastanówmy się teraz nad terni nazwiskami Syryj-czyków ulbo Assyryjczyków, Syrii, Assyrii, które’ pochodzą od Swr, A$snr_t a mają związek etymologiczny ze słowiańskiemi Syrb, Serw.

Najdawniejsze wyrazy słowiańskie składają się po-

spolitie * trzech spółgłosek. Wiadomo te w mowie słowiańskiej spółgłoski stanowią główną osnowę wyrazów, samogłoski zaś są tylko ich dopełnieniem, tak dalece, te książkę czeską pisaną sameini spółgłoskami, Polak lub Husyanin mole łatwo rozumieć zapełniając po swojemu miejsca samogłosek. Tutty mamy do uwalania trzy spółgłoski: s, r, b; obeznani bowiem'z nauką etymologii wiedza, że spółgłoski te zamieniają się często: a na t, r na I. b na te, i nieraz w wyrazie pochodnym, jak to postrzega Rumouf, nie pozostaje ani jedna z wyrazu pierwotnego.

Tak np. francuzki jour pochodzi od łacińskiego diet, chodak dwa te wyrazy nie mają żadnej litery wspólnej. Z głosek s, r, b, można złożyć Serb, Sorab, S/>ors, Tu-rab, i wiele innych nazwisk dawanych ludom słowiańskim. Ze to jest* najdawniejsze nazwisko Słowian, znajdujemy dowody na to, naprzód w pisarzu bezimiennym znanym pod imieniem Jeografa Rawcftskiego, powtórc w Jcógmhe odkrytym w Monachium, który powiada, te wszystkie te ludy oznaczono u niego przezwiskami albo imionami osobno każdemu z nich służące tui, pochodziły z ogromnej ziemi Sorab. Jcograf wyraził tu zapewne pospolite mniemanie tych ludów o wspólnym ich początku i pochodzeniu od Serba, Sorba albo Soraba.

Cóż znaczą te wyrazy Serb, Sorb, Sorab? Wedle Szafarzyka są one słowiańskie. Zdaniem jego Serb to jest serp, sierp, po (rancuzku sapę (co mówiąc nawiasem jest także imię słowiańskie, jak po większej części nazwiska zwierząt i narzędzi rolniczych w całej Europie), dalej Serb, pasierb, pasiersb, znaczył zapewne syna.

Ser, Sur, znane są także w Azyi Mniejszej jako nazwiska ogólne.

Sięgnijmy głębięj aż do historyi Assyryi starożytnej. Assyrya różniła się od Syryl Państwo assyryjskic, mające stolice w Babilonie i w Niniwie, obejmowało Mezopotamią, ziemię Chanaan czyli późniejszą Palestynę,

S**