293018417

Konwergencia

Niezwykle istotnym pojęciem, wielokrotnie przytaczanym w niniejszej pracy, jest termin „konwergencja”. Jako podstawowa zostanie tu przyjęta definicja teorii konwergencji autora chyba najgłośniejszej książki na ten temat, pt. Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów, medioznawcy z Massachusetts Institute of Technology - Henry’ego Jenkinsa. Głosi ona, że konwergencja to „przepływ treści pomiędzy różnymi platformami medialnymi, współpraca różnych przemysłów medialnych oraz migracyjne zachowania odbiorców mediów, którzy dotrą niemal wszędzie, poszukując takiej rozrywki, na jaką mają ochotę. Konwergencja to termin charakteryzujący zmiany, jakie zachodzą w technice, przemyśle, kulturze i społeczeństwie”. Jenkins dodał też, że „dzisiaj nie mówimy już o rewolucji cyfrowej, która przewidywała, że stare media zostaną zastąpione nowymi. Teraz mówimy o konwergencji mediów, gdzie stare i nowe media wchodzą w coraz bardziej skomplikowane interakcje. Gdzie każda opowieść, marka, dźwięk, obraz, relacja znajdzie odzwierciedlenie w maksymalnej liczbie kanałów i platform medialnych”¹. Bardzo wszechstronnie definiuje konwergencję Katarzyna Kopecka-Piech, która przyjmuje, że „konwergencja jest zasadą funkcjonowania środowiska medialnego opierającą się na upodabnianiu się lub zbliżaniu takich jednostek mediów jak urządzenia, sieci, rynki i zawartości oraz że jej egzemplifikację stanowią strategie komunikacyjne projektowane przez nadawców i odbiorców”². Szerzej zjawisko konwergencji zostanie opisane w części II niniejszej pracy, gdzie poświęcono tej kwestii cały rozdział.

Zarządzanie w mediach

Zagadnienia dotyczące zarządzania w mediach dołączone zostały do rozważań nad zawodem dziennikarza w dobie konwergencji ze względu na zespół cech, które odróżniają zarządzanie w firmach medialnych, a więc i pracę w nich, od zarządzania klasycznym biznesowym przedsiębiorstwem. Istotną cechą mediów jest ich dualizm -oprócz celów biznesowych odgrywają one także istotną rolę społeczną - kształtują

- 15-

1

   H. Jenkins, Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów, Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne. Kraków 2007, s. 9.

2

   K. Kopecka-Piech, Koncepcje konwergencji mediów, „Studia Medioznawcze" 2011, nr 3 (46), s. 13.