3236691284

czas procesora poświęcony na jego wykonywanie. Pliki wykonywalne zawierające kod procesora przeznaczony do wykonania mają strukturę binarną. W systemach DOS i Win muszą nosić nazwę z rozszerzeniami ,EXE COM. W systemach UNIX nazwa może być dowolna, lecz plik musi mieć atrybut wykonywałności (x).

Sterowniki to programy obsługujące urządzenia peryferyjne, na ogół w sposób niewidoczny przez zwykłego usera (dopóki działają poprawnie).

Biblioteki to magazyny kodu podprogramów, używanych wspólnie przez wiele programów. Skrypty i programy wsadowe to proste programy pisane przez usera lub admina dla usprawnienia pracy. Są one interpretowane wiersz po wierszu przez procesor poleceń. W systemach DOS /Win pliki wsadowe muszą mieć nazwy z rozszerzeniem .BAT lub .CMD. W UNIX nazwa może być dowolna, lecz plik musi być wykonywalny (x).

Manipulowanie systemem plików.

-programy muszą zapisywać i odczytywać pliki.

-możliwość tworzenia i usuwania plików przy użyciu ich nazw

69.    STRATEGIE PRZYDZIAŁU WIELU OBSZARÓW PAMIĘCI.

Jednym z najprostszych schematów jest podział obszaru pamięci na pewną liczbę obszarów o stałym rozmiarze. Najbardziej znane strategie wyboru to:

-pierwsze dopasowanie: przydziela się pierwszą dziurę o wystarczającej wielkości; -najlepsze dopasowanie: przydziela się najmniejszą z dostatecznie dużych dziur; ta strategia zapewnia najmniejsze pozostałości po przydziale;

-najgorsze dopasowanie: przydziela się największą dziurę; taka strategia pozostawia po sobie największą dziurę;

Pierwsze dwie strategie są lepsze, jeśli chodzi o czas i zużycie pamięci

70.    STRUKTURA DYSKU.

Każdy dysk podzielony jest na ścieżki, które z kolei podzielone są na sektory. Ścieżki znajdujące się bezpośrednio nad sobąjednak położone na różnych talerzach tworzą cylindry. Dysk jest charakteryzowany prze następujące zależne od siebie parametry, od których zależy pojemność dysku:

-geometrię: ilość zapisywanych stron talerzy (sides) = ilość głowic (heads), ilość cylindrów, ilość sektorów na ścieżce (sectors per track), rozmiar sektora (sector size),

-ilość wszystkich sektorów, rozmiar sektora;

Sektory na dysku można posortować według numeru cylindra, numeru głowicy i numeru sektora na ścieżce, a następnie w tej kolejności ponumerować. Powstaje w ten sposób płaski numer sektora. Niektóre dyski dopuszczają, by do ich sektorów odwoływać się poprzez podanie płaskiego numeru sektora, inne wymagają podania tzw. parametrów geometrycznych tj. numeru głowicy, numeru cylindra i numeru sektora na ścieżce.

71.    STRUKTURA KATALOGOWA.

Aby ułatwić odszukiwanie plików, tworzy się hierarchiczną strukturę zwaną drzewem katalogów. Katalogiem (directory) nazywamy plik interpretowany przez system plików jako listę odwołań do innych plików. Jako synonimy katalogów stosuje się także nazwy folder i kartoteka.

Wszystkie obecnie spotykane systemy plików dopuszczają, aby katalogi zawierały inne katalogi tzw. podkatalogi (subdirectory), poczym wymaga się, aby graf katalogów był drzewem (tree) skierowanym korzeniem ku górze. Każdy katalog ma co najwyżej jeden nadkatalog (updir). Istnieje dokładnie jeden katalog będący korzeniem drzewa katalogów, który nie posiada swojego nad katalogu (lub sam jest sobie nadkatalogiem, root directory).