3236691674

tu tu Technicznego Uzbrojenia, gdzie pracował do 1938 roku, tj. do chwili objęcia kierownictwa Katedry Części Maszyn Politechniki Warszawskiej.

W 1931 r. inż. W. Moszyński uzyskał nostryfikację dyplomu inżyniera mechanika na Politechnice Warszawskiej. W 1933 r. złożył pracę doktorską pt. „Zasady tolerancji ” (geometria tolerancji) i w 1936 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych z odznaczeniem. W 1937 r. dr W. Moszyński został członkiem korespondentem Akademii Nauk Technicznych w Warszawie, a kiłka lat wcześniej członkiem zwyczajnym Instytutu Naukowego Organizacji i Kierownictwa w Warszawie.

W r. 1937/38 dr W. Moszyński objął wykłady i ćwiczenia zlecone z części maszyn na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, a następnie w 1938 r. został mianowany profesorem zwyczajnym i kierownikiem Katedry Części Maszyn.

Podczas II wojny światowej w okresie od 1939 do 1941 roku prof. W. Moszyński pracował jako wykładowca obróbki i części maszyn w Państwowym Liceum Technicznym w Wilnie. W1941 r. wrócił do Warszawy i pracował jako wykładowca części maszyn na Kursach Rysunku Technicznego S. Leśniewskiego, a od 1942 r. również w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej (do 1944 r.).

W1945 r. profesor brał udział w pracach związanych z uruchomieniem Politechniki Warszawskiej, a następnie w r. 1945/46 - w organizowaniu Politechniki Łódzkiej. W 1946 r. wrócił do Warszawy i kierował Katedrą Części Maszyn aż do śmierci, tj. do 18 października 1953 r.

Prof. dr W. Moszyński opublikował około 85 prac o dużym znaczeniu naukowym bądź dydaktycznym, z czego 25 prac przypada na okres powojenny. Wśród prac powojennych należy wymienić czterotomowy „ Wykład elementów maszyn ”, oraz dzieło: „ Wytrzymałość zmęczeniowa Profesor przygotował materiały do książki „Podstawy budowy Maszyn”, ale niestety przedwczesna śmierć nie pozwoliła na ukończenie pracy.

We wspomnieniu o prof. W. Moszyńskim prof. Zdzisław Ryte! napisał: „Działalność naukowa Profesora Wacława Moszyńskiego stanowi chlubną kartę w dziejach Polskiej Nauki i Techniki.

Zakres Jego zainteresowań naukowych był olbrzymi. Obejmował bowiem podstawy budowy maszyn, a w szczególności konstrukcję, wytrzymałość i normalizację elementów maszyn oraz zagadnienia obróbki części maszynowych, a więc metody obróbki, narzędzia i obrabiarki do metali.

W tych dziedzinach, w których działalność naukowa Profesora miała charakter zdobyczy, prekursorski, niezwykłe cechy Jego umysłu przejawiały się w jasności i logiczności rozumowania, oryginalności i głębi ujęcia zagadnień oraz wyjątkowej oszczędności słowa i zwartości wykładu.

16