str 078 079

dywizji Paca. Kapitana inżynierów, Kamiń-skiego, któregom tu zastał, zabieram ze sobą do Łomży dla poparcia tej roboty jak tylko najspieszniej”.

Do wzmocnienia mostu ostrołęckiego porucznik Sulistrowski przystąpił natychmiast. Jednocześnie Kołaczkowski odebrał list od Prądzyń-skiego, nadany w Tykocinie, wzywający go do szybkiego stawienia się w głównej kwaterze. Był 25 maja 1831 roku.

NIEPOTRZEBNE PORAŻKI

itwa ostrołęcka była zwrotnym momentem

B zmagań polsko-rosyjskich w 1831 roku.

Jej szczegółowy opis znajdujemy między innymi w rozprawie Wacława Tokarza pt.: Bitwa pod Ostrołęką.

Klemens Kołaczkowski, choć bezpośrednio w tym tragicznie zakończonym spotkaniu udziału nie brał, poświęcił mu jednak w swoich pamiętnikach sporo uwagi. 25 maja popędził ku Ostrołęce. 26 maja — jak podaje — około godziny pierwszej po południu stanął w Różanie. Tu zastała go wiadomość o rozpoczęciu bitwy. Niebawem na szosie łomżyńskiej napotkał rannych oficerów, wśród nich generała Paca.

„Nieprzyjaciel wyparł nas z Ostrołęki — opowiadał generał Kołaczkowskiemu — nie zdążyliśmy mostów zabrać za sobą. Rosjanie przeszli po nich, piechota nasza, chcąc je na powrót odzyskać, rozbita została częściami, batalion po batalionie; co się dalej stało, powiedzieć nie mogą, gdyż około godziny 12.00 zostałem ranny, prowadząc rezerwy do ataJku na most”.

79