50414 str 078 079 (2)

40. WOJSKO W SZYKU

Tylko jaskiniowcy i inne ludy pierwotne walczyły bezładną masą. Natomiast wszystkie zorganizowane armie stosują już od czasów starożytnych rozmaite ugrupowania, odpowiadające potrzebom i warunkom określonej taktyki i sytuacji. To właśnie owe szyki (marszowe, bitewne) stanowiły główny akcent sztuki wojennej. W tej dziedzinie Polacy wypracowali szereg interesujących i oryginalnych rozwiązań, czerpiąc z własnych doświadczeń i przyswajając sobie najcenniejsze osiągnięcia sąsiadów.

1.    Jak się nazywało i na czym polegało klasyczne ugrupowanie jazdy w staropolskiej sztuce wojennej?

2.    Załączony szkic przedstawia ugrupowanie wojsk polskich i tureckich pod Wiedniem, tuż przed polskim natarciem. Na czym polegała przewaga ugrupowania polskiego?

3.    Jak sądzisz, czy bojowy szyk piechoty polskiej w XV—XVII wieku przypominał słynne czworoboki Szwajcarów, czy raczej macedońską falangę?

4.    W czym przejawił się wpływ husyckiej sztuki, wojennej na polską?

5.    Rycerstwo średniowieczne ustawiało się do bitwy „w klin” lub „w płot”. Na czym polegały te szyki? Który z nich stosowany był przez rycerstwo polskie?

6.    Od kogo jazda polska przejęła sposób natarcia w szyku zwanym ławą i na czym ten szyk polegał?

7.    Jaki szyk zastosowany został przez wojsko polskie w bitwie pod Obertynem?

8.    Od kiedy wojsko polskie stosowało w natarciu tyralierę?

9.    Jakie były różnice między szykiem linearnym a kolumnowym? Który z tych szyków stosowany był przez wojsko polskie?

10. Jakiej bitwy dotyczy ten szkic sytuacyjny?

70