3833474542

Kod: Sto Pradmiot		WYTRZYMAŁOŚĆ MATERIAŁÓW
Specjalność: EKSPLOATACJA SIŁOWNI OKRĘTOWYCH I OBIEKTÓW OCEANOTECHNICZNYCH -PLAN ZAJĘĆ PROGRAMOWYCH
Semestr	Punkty	Liczba godzin w tygodniu			Liczba godzin w semestrze
	ECTŚ	A	C	L	A	C	L
III	3	2	1		30	15
IV	4	1	1	2	15	15	30

ZWIĄZKI Z INNYMI PRZEDMIOTAMI

Matematyka, Mechanika Ogólna, Podstawy Konstrukcji Maszyn.

ZAKRES WIEDZY DO OPANOWANIA

Po wysłuchaniu przewidzianych programem zajęć student powinien:

ZNAĆ

Podstawowe określenia i definicje. Pojęcie modelu wytrzymałościowego pręta (wprowadzane uproszczenia). Prawo Hooke'a i zakres jego stosowalności. Warunki wytrzymałościowe: naprężeń i odkształceń. Sposoby wyznaczania naprężeń i odkształceń w trzech podstawowych przypadkach: rozciągania i ściskania, skręcania prętów o przekroju kołowym i zginania płaskiego, wraz z przypadkami szczególnymi (cięgna, sprężyny, belki w ielopodporow e). Procedury obliczeniowe w wymienionych przypadkach mających zastosowanie zarówno do prętów statycznie wyznaczalnychjak i statycznie niewyznaczalnych. Pojęcia: stan naprężeń i stan odkształceń. Uogólnione prawo Hooke'a. Sposób wyznaczania energii sprężystej w dowolnie obciążonym pręcie. Twierdzenia energetyczne (A. Castigliano, L. Menabrea). Hipotezy wytrzymałościowe (Saint Venant, Tresca. Huber). Procedurę wyznaczania rozkładów¹ naprężeń w przekrojach poprzecznych prętów silnie zakrzywionych i zbiorników grubościennych. Warunki stateczności prętów ściskanych zgodnie z koncepcjami: Eulera. Tetmajera-Jsińskicgo i Johnsona-Ostcnfclda.Podstawowe, zgodne z normami, procedury wyznaczania granic: plastyczności (Re) i wytrzymałości (R_ln) oraz wartości: modułu Younga (E), liczby Poissona (v) i modułu sprężystości postaciowej (G) materiałów konstmkcyjnych. Sposób pomiaru tensometrem Martensa. Metody pomiarowe techniką tensometrii oporowej. Procedurę wyznaczania atestu rozjemczego lin.

UMIEĆ

Ustalić, na podstawie obciążenia, do którego z trzech podstawowych przypadków zaliczyć stan pręta. Za- stosować właściwe procedury obliczeniowe do wyznaczenia: wymiarów’ lub materiału lub obciążenia pręta, wykorzystując warunek naprężeń, warunek odkształceń lub oba. zarówno w przypadkach statycznie wyzna- czalnych jak i niewyznaczalnych. Określić stan naprężeń i stan odkształceń w dowolnym przypadku obciążenia pręta. Wybrać i zastosować właściwe procedury obliczeń w przypadku wytrzymałości złożonej, w szczególności: ram. prętów silnie zakrzywionych i zbiorników grubościetmych. Ustalić zakres stateczności prętów’ ściskanych przez wyznaczenie naprężeń krytycznych odpow iednią procedurą. Odczytywać z wykresów rozciągania i ściskania podstaw ow e parametry wytrzymałościowe materiałów konstrukcyjnych. Poprawnie interpretować wyniki pomiarów dokonywanych metodami tensometrii oporowej i tensometrem Martensa. Ocenić, decydujący o dopuszczalności dalszego jej użytkowania, stan liny.

LITERATURA

1.    R. Kurowski, M. E. Niezgodziński, „Wytrzymałość materiałów", Wyd. IX, PWN, Warszawa 1970.

2.    A. Tarnowski. ..Wytrzymałość materiałów - Wykład". Wydawca: Fundacja Rozwoju WSM w Gdyni. Gdynia 1999.

3.    A. Tarnowski. „Wytrzymałość materiałów’ - Przykłady i zadania", cz. I, II, i III, Wydawca: Fundacja Rozwoju WSM w Gdyni, Gdynia’ 1999.

4.    Z. Walczyk, „Wytrzymałość materiałów. Teoria i przykłady", tom I i II, Wydawnictwo Politechniki Gdańskiej. Gdańsk 1999.

5.    W. Orłowski. L. Słowański, „Wytrzymałość materiałów’ - przykłady obliczeń". ARKADY. Warszawa 1978.

6.    P. Krasowski. W. Król, A. Tarnowski. „Wytrzymałość materiałów - Laboratorium". Wydawca: Fundacja Rozwoju WSM w Gdyni. Gdynia 1999.

12