1.1 Piłka ręczna
Piłka ręczna ma charakter gry szybkościowo-siłowej i wymaga od zawodników wysokiego poziomu przygotowania fizycznego i technicznego. Głównym zadaniem zawodników w grze jest stworzenie sytuacji zakończonej zdobyciem bramki.
W dzisiejszych czasach piłkarze ręczni grają w obronie „na granicy faula” nie tylko w pobliżu pola bramkowego, ale również w strefie do 11 - 12 metra. Podczas gry w obronie zawodnik przemieszcza się krokiem odstawno - dostawnym, przodem lub tyłem.
Obrońca przeprowadza średnio około 144 siłowych pojedynków z napastnikiem i 20 - 22 razy blokuje rzuty na bramkę co naraża go na kontakt z przeciwnikiem lub trafienie piłką. Podczas meczu zawodnik piłki ręcznej pokonuje dystans średnio około 5,6 - 6 km, wykluczając bramkarzy, z czego 75% za pomocą przyśpieszeń i zrywów z maksymalną lub bliską maksymalnej szybkości na różnych dystansach. Dodatkowo w czasie gry gracz wykonuje 94 - 102 podań piłki na różne odległości, 8-14 rzutów na bramkę oraz 2-5 rzutów z linii autowej [14].
W momencie oddania rzutu w wyskoku, dochodzi do asymetrycznego obciążenia ciała, mocnego wybicia się zawodnika z nogi przeciwnej do rzucającej ręki oraz lądowania, co jest niekorzystne, gdyż siła odbicia i amortyzacji jest rozkładana na jedną kończynę. Doprowadza to do przeciążenia i mikrourazów, głownie w stawie skokowym oraz kolanowym. Ponadto w chwili oddawania rzutu na bramkę, zawodnik stara się rzucać piłkę z maksymalną siłą, lot piłki w niektórych sytuacjach dochodzi do 110 km/h. Zawodnicy uzyskują to poprzez wyzwolenie maksymalnej siły zrywnej mięśni obręczy barkowej, co wpływa na urazowość tych mięśni lub elementów budujących staw ramienno - barkowy. Dodatkowo staw barkowy jest narażony na urazy, kiedy w ułamkach sekund dochodzi do wyhamowania ręki rzucającej przez zawodnika broniącego z drużyny przeciwnej. Wiąże się to z naderwaniem mięśni i więzadeł. W trakcie oddawania rzutu w wyskoku w przód dochodzi do zaplanowanego upadku, konsekwencją tego są na pewno mikrourazy, które nie pozostaną bez odpowiedzi w późniejszych latach.
Obrońca ma prawo blokowania zawodnika atakującego, bezpośrednio blokując jego rękę przy rzucie na bramkę. Sytuacja ta powoduje, że pomiędzy przeciwnikami dochodzi do bezpośredniego kontaktu, wynikiem tego mogą być: stłuczenia ciała, uszkodzenia w stawie barkowym lub łokciowym a nawet pękniecie czy złamanie kości
7