5987093053

1.4. Przedmiot i zadania pedagogiki

Tradycyjna pedagogika była nauką o wychowaniu dzieci. Nieustanny jednak rozwój społeczeństwa, rozwój cywilizacyjny, spowodował, że przedmiot badań pedagogicznych uległ rozszerzeniu. W szczególności w ostatnim stuleciu nastąpił szeroki rozwój praktyki wychowawczej, a wraz z nią utworzyły się nowe dziedziny pedagogiki takie jak: pedagogika przedszkolna, wczesnoszkolna, pedagogika społeczna, pedagogika socjalna, pedagogika mediów i inne.

Pod wpływem znacznego rozwoju praktyki wychowawczej rozszerzył się zakres przedmiotu zainteresowań pedagogiki. Obecnie obejmuje on nie tylko problematykę wychowania dorastającego pokolenia, ale również wychowania i kształcenia ludzi dorosłych. Praktyka wykazała bowiem, że człowiek przez cale życie podlega procesowi wychowania, który zaczyna się od urodzenia. Rodzice świadomie uczą dziecka języka oraz zachowania się w czynnościach życia codziennego (socjalizacja pierwotna). Z kolei dzieci uczą się nawzajem, obserwują życie dorosłych i starają się ich naśladować. Już więc przed rozpoczęciem nauki w szkole dziecko podlega wpływom wychowawczym swojego najbliższego środowiska. W kolejnej fazie swojego życia (niezależnie od działalności wychowawczej szkoły) oddziaływuje na nie szeroki zespół bodźców i podmiotów mających wpływ na jego rozwój, takich jak: rodzina, otoczenie społeczne, grupy rówieśnicze, lektury, teatr, film, mas media (radio, telewizja, internet) imprezy sportowe i turystyczne.

Po opuszczeniu szkoły, człowiek w dalszym ciągu poddany jest wpływom otaczającej rzeczywistości a wpływ jest tym większy gdy osiąga on dojrzałość (socjalizacja wtórna). Zaczyna się wtedy wpływ różnych organizacji społecznych, stowarzyszeń,

15