6355787650

specyfika występująca w funkcjonowaniu tego systemu, który formalnie rzecz biorąc powinien być tak samo stosowany w całym kraju.

Aby spełnić warunek poprawności sformułowania problemu głównego należy dokonać jego rozbicia na problemy szczegółowe, które przedstawiam w następujących pytaniach:

1.    Jaka jest wiedza skazanych odbywających karę pozbawienia wolności na temat funkcjonowania pomocy postpenitencjarnej?

2.    W jaki sposób skazani dowiadują się o formach i zakresie pomocy postpenitencj arnej ?

3.    Czy wcześniejsze odbywanie kary pozbawienia wolności przez daną osobę wpływa na jej stan wiedzy o pomocy postpenitencjarnej?

4.    Jakich form pomocy materialnej i moralnej oczekują skazani?

5.    Jakiej wysokości zasiłków finansowych oczekują więźniowie?

6.    Czy świadczona w obecnej formie pomoc postpenitencjarna zaspokaja podstawowe potrzeby osób opuszczających zakład karny?

Główną hipotezę mojej pracy sformułowałem w następujący sposób: więźniowie nie mają dostatecznej wiedzy o formach i zakresie pomocy postpenitencjarnej ani też o instytucjach i organizacjach świadczących tę pomoc.

Weryfikacja głównej hipotezy byłaby niemożliwa bez sformułowania kilku hipotez szczegółowych odnoszących się do związków pomiędzy cechami społeczno-demograficznymi więźniów a ich stanem wiedzy o pomocy postpenitencjarnej i artykułowanymi oczekiwaniami dotyczącymi zakresu pomocy i jej form. Hipotezy szczegółowe niniejszej pracy ująłem następująco:

1.    Głównymi informatorami o formach i zakresie pomocy postpenitencjarnej byli: wychowawcy oraz współwięźniowie.

2.    Poziom wiedzy o pomocy postpenitencjarnej zależy od tego czy więzień jest skazany po raz pierwszy, czy też jest recydywistą.

3.    Oczekiwania skazanych dotyczą przede wszystkim pomocy materialnej.

4.    Więźniowie oczekują stosunkowo wysokich zasiłków finansowych.

5.    Pomoc postpenitencjarna w obecnej postaci nie zaspokaja potrzeb osób opuszczających zakład karny.