10641

przedsiębiorstwo, groźba pojawienia się nowych produktów i nowych konkurentów w sektorze w którym działa dane przedsiębiorstwo. Profil ekonomiczny sektora, którego istota polega na ocenie sektora według wielu różnorodnych cech oraz kryteriów takich jak: rozmiar rynku mierzony w jednostkach naturalnych oraz rocznych dochodach ze sprzedaży; zasięg konkurowania; stopa zmian rynku mierzona procentową wielkością zmian sprzedaży rocznej; liczba konkurentów oraz ich relatywne udziały w rynku; stopień koncentracji sektora; liczba nabywców i ich relatywna wielkość; wysokość barier wejścia i wyjścia z danego sektora; tempo zmian w technologii wytwarzania produktów; stopień zróżnicowania produktów konkurencyjnych firm; występowanie efektu ekonomiki skali działania firm; występowanie efektu uczenia się firm; oczekiwany poziom rentowności danego sektora w porównaniu do wielkości przeciętnych w gospodarce. Punktowa ocena atrakcyjności sektora opiera się na założeniu, iż można zbudować listę czynników, które różnicują sektoiy oraz poziomy ich atrakcyjności. Można posłużyć się w tym zakresie wybranymi cechami sektora, które przedstawiono w analizie jego profilu ekonomicznego. Dysponując listą kryteriów różnicujących badane sektory, każdemu z nich przypisuje się określoną wagę. Czyli istotne jest określenie, jakie czynniki będą sprzyjać rozwojowi danego sektora, a jakie mogą stanowić zagrożenie. Na podstawie listy kryteriów ocenia się różne sektory, przyjmując zasadę, iż porównywanie sektorów ma sens wtedy, gdy do ich oceny stosujemy takie same kryteria wraz z takimi samymi wagami. Wadą tej metody jest duży subiektywizm oceny sektora, szczególnie w odniesieniu do wybranych kryteriów jakościowych oraz kwestia perspektywy czasowej - co podlega ocenie: bieżący stan sektora czyjego możliwy poziom w przyszłości. Mapa grup strategicznych. Zastosowanie tej metody opiera się na pojęciu grupy strategicznej, co oznacza, iż przedsiębiorstwa konkurują ze sobą nie każdy z każdym w danym sektorze, a Jedynie wewnątrz konkretnej grupy. Grupa strategiczna składa się z rywalizujących ze sobą firm, które mają podobne podejście do prowadzenia walki konkurencyjnej na danym rynku.

Są to zatem firmy, które:

•    oferują produkty porównywalne pod względem jakości, poziomu technicznego oraz nowoczesności,

•    używają podobnych kanałów dystrybucji,

•    w takim samym stopniu są zintegrowane pionowo,

•    oferują porównywalne usługi, serwis oraz pomoc techniczną,

•    są nastawione na zaspokajanie potrzeb tych samycli grup odbiorców,

•    stosują identyczne technologie wytwarzania produktu,