Warstwa D” - (de bis), najbardziej wewnętrzna część płaszcza. Tylko nieciągłość Gutenberga oddziela ją od jądra zewnętrznego (2700-2900km). Ta warstwa jest niestabilna - zachodzą reakcje pomiędzy jądrem a płaszczem.
,///
«/ > |
Pole magnetyczne Ziemi to pole dipolowe, (we wnętrzu Ziemi jest magnes sztabkowy ;)). Jest ono zdeformowane przez wiatr słoneczny. Konsekwencjami posiadania pola jest to, że skały (szczególnie wulkaniczne) są namagnesowane. W momencie krzepnięcia minerały posiadające zdolność do namagnesowania się ulegają namagnesowaniu przechodząc przez „Punkt Curie". Namagnesowanie to „naśladuje" namagnesowanie Ziemi z danego okresu (powstania skały).
Jest ono bardzo stałe. Badaniami namagnesowania szczątkowego można odtworzyć pole magnetyczne Ziemi z okresu, w którym dana skała powstawała. Badaniami tymi wykryto dwie sprawy:
1) Wędrówka biegunów magnetycznych Ziemi - badane próbki z różnych rejonów i okresów Hi płyną. Stąd wniosek, że albo bieguny się przemieszczały, albo kontynenty się poruszały a bieguny stały w miejscu, co jest bardzo prawdopodobne.
2) Inwersje pola geomagnetycznego - Pole magnetyczne w historii wielokrotnie zmieniało swoją biegunowość. Bieguny zamieniały się miejscami (przebiegunowanie). Następowało to cyklicznie, ale chaotycznie, średnio co 700 000 lat.
Występują w obszarach sąsiadujących z grzbietami oceanicznymi. Są to zespoły skał namagnesowanych zgodnie lub odwrotnie (na przemian). Widoczna jest symetria. Kiedyś pole magnetyczne Ziemi skierowane było odwrotnie niż teraz. Powstawały wówczas skały, które magnesowały się w polu magnetycznym Ziemi (zostały namagnesowane przeciwnie do obecnego kierunku pola magnetycznego). W ciągu miliona lat powstały nowe skały i namagnesowały się zgodnie z kierunkiem obecnego pola magnetycznego (bo pole się przebiegunowało). Skorupa odsuwa się w obie strony od wiek u.
min lat
3 min lat
Skały namagnesowane tak jak dzisiaj - pole magnetyczne dodaje się do pola magnetycznego Ziemi = wzmacnia.
Skały namagnesowane odwrotnie - pola się odejmują - anomalia ujemna. Potwierdza to hipotezę rozrostu dna oceanicznego.
2 min lal.
ob«cn le