Modelowym przykładem działalności instytucji medialnych jest Wielka Brytania zaliczana do tak zwanego liberalnego systemu medialnego.1 2 Nie oznacza to jednak, że dominują tu media komercyjne.
Środki masowego przekazu odgrywają na Wyspach Brytyjskich rolę szczególną. Przywiązanie Brytyjczyków do rodzimych instytucji medialnych widać chociażby w tym, że znaczną część wolnego czasu poświęcają om na oglądaniu telewizji, w imponującej liczbie działających na terenie kraju stacji radiowych czy niemałych kwotach przeznaczanych na zakupy gazet i czasopism oraz ich wysokich nakładach. Ustalona w społeczeństwie Zjednoczonego Królestwa liierarchia wyznacza szczególne miejsce ogólnokrajowej prasie codziennej. To właśnie ona dominuje na rynku drukowanych mediów. Oprócz tego najwyraźniej zarysowanego wskaźnika opisującego brytyjski rynek prasowy, w Zjednoczonym Królestwie mówić możemy też o bogaty segmencie dzienników, w tym także ich wydań niedzielnych. W Wielkiej Brytanii panuje silna konkurencja na tym rynku, co powoduje jego pogłębioną segmentację. Stosunkowo wysoki jest poziom koncentracji kapitału medialnego, jednak poziom regulacji państwowych dotyczących rynku prasy drukowanej jest minimalny.
Rynek dzienników ogólnokrajowych w Wielkiej Brytanii podzielić można na trzy grupy: gazet prestiżowych, gazet tak zwanej średniej półki oraz gazet popularnych. W pierwszej grupie znajdują się takie tytuły, jak The Guardian, Daily Telegraph, Financial Times. The Times. The Independent oraz wydania niedzielne: The Sunday Times. The Observer. Sunday Telegraph. The Independent on Sunday. Do drugiej grupy należą Daily Mail i Daily Express oraz ich niedzielne odpowiedniki: Mail on Sunday I Sunday Exprcss. Trzecia grupa to najwyżej nakładowy dziennik brytyjski The Sun, a także Daily Mirror i Daily Star oraz ukazujące się w niedzielę News of the World, Sunday Mirror i Daily Star Sunday.3
Gazety ogólnokrajowe Wielkiej Brytanii wyraźme przewyższają swoim nakładem prasę regionalną. Nie oznacza to jednak jej marginalizacji na wyspach. Jej rolę należy rozpatrywać jako uzupełniającą w stosunku do gazet londyńskich.
-2-
: Daniel C. Hallin. Paolo Mancini Systemy medialne. TYzy modele mediów i polityki ir ujęciu porównawczym.
Kraków 2007
Brian McNair News and joumalism in the UK. 2009