11332

poeta - obywatel ("fi He no3T, a rpawAaHHH”)

w 1820 roku napisał utwór o charakterze satyrycznym pt.” Do faworyta” wymierzony w Arakczejewa, w którym jawnie go ośmieszał i krytykował (wszyscy myśleli, że za jego publikację Rylejew zostanie skazany, jednak Arakczejew udał, ze utwór wcale nie dotyczy jego osoby, jest o kimś innym i nie podjął przeciwko Rylejewowi żadnym kroków postępowania śledczego),

Rylejew pisał także ody (gatunek oświeceniowy), np. prorocze “Widzenie” o upadku caratu, “Męstwo obywatelskie” [/Jpa>KflaHCKoe MywecrBo],

był zafascynowany kulturą polską, znał doskonale język polski, korespondował nawet z Julianem Ursynem Niemcewiczem,

napisał “Dumy” - pieśni historyczne o postaciach historycznych z historii narodowej Rosji,

interesował się także historią Ukrainy - napisał cykl romantycznych poematów, których bohaterami są hetmani ukraińscy ("Wojnarowski” - prezentacja postaci hetmana Mazepy, ”Naliwajko” ,”Paljej”),

przełożył na polski fragmenty “Sofiówki” Trembeckiego, fragmenty ballad pt: “Lilie” i “Świtezianka” Mickiewicza, pieśń "Gliński" Niemcewicza, był czołowym poetą dekabrystów.

2.    Wilhelm Kuchelbecker [Kiov/ib6eKep]:

był przyjacielem Puszkina z liceum w Carskim Siole, pochodził z niemieckiej rodziny, pisał poezję,

jego działalność literacka na początku (jeszcze w liceum) przebiegała pod wpływem sentymentalistów, ale kiedy przybył do Peterburga zorientował się na poezję sentymentalną,

był formalnym członkiem stowarzyszenia dekabrystów,

swoje utwory i krytyki literackie publikował na łamach czasopisma "Mnemnozyna”,

za udział w powstaniu dekabrystów w 1825 roku został zesłany na Syberię, pozbawiony godności i majątku,

jego najbardziej wartościowe utwory powstają już na zesłaniu, utwory te były rozpowszechniane i znane w tzw. “drugim obiegu”,

w swojej twórczości, która powstawała na zesłaniu usiłował zmierzyć się z porażką powstania, przegraną dekabrystów, tragedia swojego pokolenia, pisał elegie kolejnych rocznic otwarcia liceum w Carskim Siole, przymusowe zesłanie, tragedia powstania, śmierć kolegów dekabiystów spowodowały pesymizm, rozczarowanie, brak nadziei, próby dociekania czy tak musiało skończyć się powstanie dekabrystów, które możemy odnaleźć w jego utworach,

los jego pokolenia wdziany oczami Kuchelbecker jest tematem tragedii, misterium romantycznego pt. "Iżorski” [MwopcKH]; utwór ten przypomina tragedię w stylu Szekspira, którego Kuchelbecker trochę tłumaczył,

temat porażki dekabrystów, problem władzy i brak akceptacji na władzę despotyczną pomszyl też w tragedii z 1834 roku pt. "Prokopil Japuno”.

3.    Aleksander Bestużew IMarliński] (1797-1837):

jedyny prozaik piszący nowele romantyczne wśród dekabrystów, wzorowali się na nim późniejsi romantycy rosyjscy (np. Puszkin, Lermontow), do środowiska dekabrystów wprowadził go na początku lat 20-tych Konrad Rylejew,

należał do Związku Północnego,