1312

zagrożenia ze strony NATO oraz źródło zasabów ludzkich. Aby utrzymać Białoruś w strefie wpływów, włądze rosyjskie wykorzystywały nie tylko nacisk ekonomiczny. Społeczeństwu narzucano pzrekonanie o tym, że wspólnota Białorusinów i Rosja jest czymś nieuniknionym. Ideologią jednoczącą było prawosławie i panslawizm. Rozpowszechniono mit o stałym dążeniu narodu białoruskiego do zjednoczenia się z Rosją. Zupełne ignorowanie narodowej odrębności Białorusinów wywołało protesty i niezadowolienie ze strony intełegencji narodowej.

1. Kronika białorusko-rosyjskiej integracji.

1.1. Stowarzyszenie Rosji i Białorusi

Podpisane dwustronne porozumienia między Rosją i Białorusią o Unii Celnej w pewnym sensie przyczyniło się do tego ze 21 lutego 1995 roku została zawarta Umowa o przyjaźni, dobrym sąsiedztwie i współpracy między Republiką Białoruś i Federacją Rosyjską. Tego samego dnia był podpisany jeszcze jeden dokument o jednolitym zarządzaniu organami celnymi obu państw. 26 maja 1995 roku koło wsi Reczka został zlikwidowany symboliczny znak graniczny po czym przestała istnieć granica między Białorusią i Rosją, (ponadto do 2000 roku - unia celna między Rosją i Białorusią funcjonowała tylko na papierze).

Właściwie rok 1996 rozpoczął się dla Aleksandra Łukaszenki, prezydenta Białorusi, niezbyt pomyślnie (m.la wbrew jego zapowiedziom nie doszło do wzajemnego rosyjsko-białoruskiego umorzenia długów, Rosjanie nie przestawali bowiem na białoruską propozycję tzw. wariantu zerowego), miał przynieść długo przełom w zjednoczonych wysiłkach głowy białoruskiego państwa.

Podczas wizytu na Kremlu 27 lutego 1996 roku prezydenci Lukaszenka i Jelcyn umacniali, jak to oficjanie podkreślono, związki między braterskimi krajami. I choć prezydent Rosji zaznaczył na wstępie rozmów, że celem jego polityki nie jest odbudowa Związku Radzieckiego, (o czym mieli marzyć rosyjscy i białoruscy komuniści), to jednak wspólne białorusko-rosyjskie plany szły wyraźnie w kierunku zintegrowania obu państw. Prezydenci ustalili bowiem: