13416

Tak rozumiane sekty przybierają różne nazwy i różne formy organizacyjne. Działają nie tylko jako zw. wyznaniowe, ale również jako stowarzyszenia , a nawet z wykorzystaniem przepisów o działalności gospodarczej. Wiele sekt funkcjonuje jako grupy nieformalne.

POJĘĆ IR PRAWA WYZNANIOWEGO

Zespół norm prawnych , który w Polsce nazywany jest prawem wyznaniowym w innych państwach określany jest jako prawo kościelne.

Ten zespół norm reguluje funkcjonowanie grup religijnych społeczności świeckiej.

Przyjęta w Polsce nazwa zwraca uwagę, że chodzi o zespół norm dotyczących nie tylko kościołów, ale także innych zw. wyznaniowych.

Prawo wyznaniowe nie może być mylone z prawem wewnętrznym wspólnot religijnych , a w szczególności z prawem kanonicznym , czyli wewnętrznym prawem kościoła katolickiego. Współczesne polskie prawo wyznaniowe to zespół norm prawnych odnoszących się do wolności sumienia i religii jednostek oraz statusu wspólnot religijnych.

W zakres prawa wyznaniowego wchodzą wiec zarówno unormowania odnoszące się do sytuacji prawnych poszczególnych ludzi, jak i całych grup religijnych Taki zakres prawa wyznaniowego wynika z obowiązujących przepisów Konstytucji.

Art. 53 Konstytucji odnosi się do wolności religijnej jednostek , a art. 25 określa zasady stosunku państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych.

PRAWO WYZNANIOWE (ŚWIECKIE) W SYSTEMIE PRAWA POLSKIEGO

Prawo wyznaniowe jest odrębną dyscypliną naukową i dydaktyczną koncentrującą się na unormowani ach związanych z wolnością sumienia i religii poszczególnych ludzi oraz odnoszącą się do statusu gmp religijnych . Unormowania te wchodzą w zakres różnych gałęzi prawa.

Wiele zagadnień związanych z wolnością sumienia i religii wchodzi w zakres prawa administracyjnego np. regulacje dotyczące zrzeszania się , kompetencje i struktura adm. wyznaniowej, przepisy o zbiórkach publicznych.

Do prawa cywilnego, a precyzyjniej do prawa rodzinnego należą np. regulacje odnoszące się do wyznaniowej formy zawarcia małżeństwa.

Przepisy prawa karnego poza innymi przestępstwami normują również przestępstwa przeciwko wolności sumienia i wyznania.

Kolejnym przykładem są normy prawa podatkowego odnoszące się do zasad opodatkowania kościelnych osób prawnych oraz osób duchownych.

Prawo wyznaniowe ujmuje zjawisko religijności w dwóch płaszczyznach:

1.    W wymiarze indywidualnym tj. stosunek człowieka do sakrum, który obejmuje uznanie określonych prawd co do istnienia osoby transcendentalnej (nadprzyrodzonej), udzielającej odpowiedzi na nurtujące każdego człowieka egzystencjalne pytania dot. sensu życia.

2.    W wymiarze wspólnotowym i instytucjonalnym - wyrażają się w istnieniu sformalizowanych grup społecznych , w które łączą się ludzie uznający tę samą wiarę

Potrzeba ustosunkowania się państwa do religii wynika z dwóch przyczyn:

1.    konieczności ochrony praw człowieka do osobistych przekonań i uczuć religijnych -tzw. prywatny wymiar religijny.

2.    konieczność respektowania woli jaką instytucje religijne spełniały i spełniają w życiu społecznym, kulturalnym czy politycznym.

PRAWO WEWNĘTRZNE ZWIĄZKÓW WYZNANIOWYCH W SYSTEMIE PRAWA PAŃSTWOWEGO