Dyrektywa Ptasia
Dyrektywa Ptasia (Directive on tlie Conservation of V\rild Birds) jest traktatem, którego sygnatariusze zobowiązują się do tego, iż będą ściśle wywiązywać się z określonych przez nią celów oraz podejmą niezbędne działania legislacyjne, ochronne, kontrolne i monitoringowe dla realizacji jego zapisów.
Zasadniczym celem Dyrektywy Ptasiej jest: ochrona i zachowanie wszystkich populacji gatunków ptaków naturalnie występujących w stanie dzikim na europejskim terytorium państw członkowskich (z wyjątkiem Grenlandii) na poziomie odpowiadającym wymaganiom ekologicznym, naukowym i kulturowym.
Poza nadrzędnym celem, tj. ochroną - dyrektywa zobowiązuje państwa członkowskie do stworzenia prawnych uregulowań w kwestiach dotyczących zasad gospodarowania, handlu i pozyskiwania ptaków łownych oraz przeciwdziałania niedopuszczalnym metodom ich chwytania i zabijania. Postanowienia dyrektywy stosują się zarówno do ptaków, jak i do ich jaj, gniazd i siedlisk.
By te cele osiągnąć, Dyrektywa (i Rezolucja) Rady Wspólnoty Europejskiej nakazuje państwom członkowskim stworzenie restrykcyjnego prawa, a Komisja Europejska obarczona jest odpowiedzialnością za ścisły nadzór wykonywania tych zobowiązań.
Dla skutecznej ochrony ptaków Dyrektywa wykorzystuje następujące metody:
- wprowadza szereg zakazów w stosunku do działań dotyczących ptaków
- nakazuje ochronę siedlisk ptaków
- ogranicza introdukcję gatunków obcych,
- ustala zasady i ograniczenia dotyczące gospodarczego i rekreacyjnego (tj. łowiectwo) wykorzystania ptaków
- postuluje wprowadzenie koniecznych zapisów w prawie krajowym.
Ponadto dyrektywa nakazuje kontrolę realizacji ochrony i jej skutków, a w razie wykazanej przez tę kontrolę niskiej skuteczności działań ochronnych - modyfikowanie stosowanych metod
Niezwykle istotnym postanowieniem Dyrektywy jest obowiązek ochrony siedlisk ptaków . Ochrona ta obejmuje:
- ze względu na rodzaj terytorium: lądy (wraz z wodami śródlądowymi) i europejskie obszary mórz,
- ze względu na charakter wykorzystywania przez ptaki: lęgowiska, zimowiska oraz miejsca postoju (w czasie migracji) i miejsca pierzenia się ptaków,
- ze względu na priorytet ochrony: obowiązkową ochronę siedlisk uznanych za Obszary Specjalnej Ochrony (OSO; z ang. Special Protection Areas - SPAs), a w miarę możliwości -również ochronę pozostałych siedlisk ptaków
- ze względu na rodzaj działań:
• tworzenie obszarów chronionych prawem,
• utrzymywanie siedlisk (w tym z zachowaniem dotychczasowego sposobu gospodarowania),
• odtwarzanie biotopów zniszczonych,
• tworzenie odpowiednich biotopów w nowych miejscach