14089

Tymczasem polityczne prawa kobiet nie tylko nie zostały rozszerzone, ale w wielu miejscach wręcz ograniczone. W Prusach i w większości państewek niemieckich zakazano wydawania pism kobiecych, a nowe. zniesione dopiero w 1908r.. prawo o stowarzyszeniach wzbraniało kobietom i dziewczętom wszelkiego udziału w organizacjach politycznych oraz w zgromadzeniach. Zamiast tego jeszcze intensywniej propagowano rodzinę, małżeństwo i macierzyństwo jako właściwe przeznaczenie kobiet. Ponadto wywody biologiczne nowo powstałych akademickich nauk przyrodniczych podbudowały wyobrażenie o szczególnym „płciowym charakterze” kobiet, który miał przekonywać o tym, że nadają się one przede wszystkim do życia w sferze prywatnej i są niezdolne do czegokolwiek innego. W praktyce ideał gospodyni domowej oznaczał wszystko inne niż zgodę na pozbawiony trosk rozwój przyrodzonej kobiecości, naw^fet dla kobiet, które mogły wyjść za mąż. Wiele kobiet, jak na przykład żony rosnącej rzeszy pracowników' i średnich urzędników, musiało prowadzić rozpaczliwy walkę o utrzymanie, przy stosunkowa małych dochodach Musiały przy tym stw^faizać pozory zamożnego mieszczańskiego domostwa, nie wywołując wrażenia o konieczności podjęcia pracy. Istotą sfery prywatnej było jednak i to, że kobieta traciła przez małżeństwo status osoby prawnej Kobieta zamężna była jak niepełnoletnie dziecko i musiała być zastępowana w obliczu prawa przez męża. Nie mogła też bez pozwolenia męża pracować. Musiała poddać swoją własność - obojętnie, czy wniesioną do małżeństwa czy też powstałą w czasie jego trwania - kontroli męża. Przy tym nie miała prawa współdecydowania o miejscu zamieszkania rodziny lub o wychowaniu dzieci. W tej dziedzinie zostały wprowadzone reformy; w Wielkiej Brytanii w 1870r. , zaś w Niemczech i Francji dopiero w 1900. Polepszenie sytuacji w trakcie trwającej w ostatnim trzydziestoleciu XIX w. ogólnoeuropejskiej dyskusji w „kwestii kobiecej” wiązało się z tym, iż wychowane w humanitarnym duchu oświeconego mieszczaństwa młode kobiety, „córki 1848r”, dostrzegły bardzo wcześnie sprzeczność między ideałem a rzeczywistością małżeństwa mieszczańskiego. Wraz z ich współczesnymi, przede wszystkim z kobietami należącymi do rosnącej w silę klasy robotniczej, odczuwały coraz wyraźniej nietiwałość porządku płciowego, który polegał na domowej i zawodowej pracy kobiet, jednocześnie odmawiając im prawa i zdolności do osobistego i gospodarczego samostanowienia. Pierwsze kroki organizacyjne i początek ruchu kobiecego można datować na pierwszą połowę XIX w. 1 czerwca 1843r. Francuzka Flora Tristan opublikowała książkę zatytułowaną „Związek Robotniczy” (,JT Union ouvriere”) Był to wczesnosocjalistyczny manifest, w którym ukazała ona, że droga, którą można wyzwolić ludzkość biegnie przez zjednoczenie klasy robotniczej. Socjalistka zwiacala się do obu płci apelując: „Robotnice i robotnicy muszą