Generalność normy prawnej oznacza, że jest ona kierowana do pewnej kategorii adresatów nie zaś do adresata wskazanego co do tożsamości. Większość norm prawnych skierowana jest do wszystkich obywateli znajdujących się pod rządami danego prawa, danego systemu prawnego. Tą generalność prawodawca osiąga dzięki takich zwrotów jak: kto, każdy, ktokolwiek.
Możliwe jest również podanie tylko cech rodzajowych (np.: górnicy, studenci, wojskowi). Uzasadnienia normy prawnej.
Wyróżniamy trzy rodzaje uzasadnień:
1. Uzasadnienie aksjologiczne - jest to uzasadnienie wartościami etycznymi, społecznymi.
2. Uzasadnienie tetyczne - jest to uzasadnienie opierające się na prawie podmiotu uprawnionego do stanowienia norm.
3. Uzasadnienie teleologiczne - jest to uzasadnienie opierające się na skuteczności osiągnięcia zamierzonego celu.
Między różnymi normami prawnymi występuje hierarchiczne podporządkowanie. Akty normatywne określają miejsce normy prawnej w systemie prawa. Inna jest moc prawna norm prawnych (NP) zawartych w konstytucji, a inna zawartych w ustawach zwykłych lub rozporządzeniach.
Budowa normy prawnej
Wyróżniamy trzy rodzaje budowy normy prawnej:
1. Hipoteza
2. Dyspozycja
3. Sankcje
Hipoteza - hipotezą normy prawnej jest ta jej część, która określa warunki której spełnienie jest niezbędne aby oczekiwać od podmiotu zachowania podanego w dyspozycji.
Dyspozycja - określa rodzaj zachowania zakazanego, nakazanego lub dozwolonego. Jest to najważniejsza część normy prawnej przedstawia wzór pożądanego przez prawodawcę zachowania wymagany jednak tylko wówczas gdy spełnią się warunki i okoliczności określone w łiipotezie normy.
Sankcja - to ta część normy prawnej która określa rodzaj dolegliwości jakie prawodawca przewidział dla każdego kto pomimo że spełniły się warunki podane w hipotezie normy prawnej nie zastosował się do treści dyspozycji.
Dys|xr/.vcja normy prawnej może mieć formę:
1. Zakazu
2. Nakazu
3. Dozwolenia
Rodzaje sankcji
2