16403

Opracowanie literatury:

Imnianuel Kant, Krytyka czystego rozumu,prz. R. Ingarden, PWN, Kraków, 1957

metodę sposobu myślenia, że mianowicie tylko to, co z rzeczy poznajemy a priori, co sami w nie wkładamy.

8)    Poznanie a priori: odnosi się tylko do zjawisk, rzecz sama w sobie jako dla siebie rzeczywistą pozostawia, ale jako przez nas niepoznaną.

9)    Krytyka jest traktatem o metodzie, nie zaś systemem samym w sobie.

Wstęp:

O różnicy miedzy poznaniem czystym ,a empirycznym:

1)    Wszelkie poznanie zaczyna się wraz z doświadczeniem, co do tego, że nie ma żadnej wątpliwości.

2)    Doświadczenie:

>    jest pierwszym wytworem, którego dostarcza nam intelekt, opracowując surowy materią wrażeń zmysłowych.

>    Jest pierwszym pouczeniem,

>    nie wyczerpał nym źródłem nabywania nowej wiedzy,

>    podpowiada nam co istnieje, lecz nie mówi, że to co jest, musi być koniecznie takie a nie inne,

>    nie dostarcza nam prawdziwej ogólności,

>    w nim rozum jest raczej podrażniony niż zaspokojony,

>    mieszają się w nim poznania, które mają źródło a priori i które służą do tego, by dostarczyć powiązań naszym przedstawieniom zmysłowym.

3)    Poznanie a priori:

>    poznanie niezależne od doświadczenia,

>    poznanie, które oznacza się wewnętrzną koniecznością muszą być:

❖ niezależne, same dla siebie jasne i pewne.

>    Podział: czyste poznania a priori: nie mają żadnej domieszki empirycznej, np. „Każda zmiana

ma przyczynę": bo zmiana jest pojęciem, które może być wysunięte tylko z doświadczenia.

4)    To co jest zapożyczone z doświadczenia jest poznawalne tylko a posteriori, czyli empirycznie: ma swoje źródło w doświadczeniu.

5)    Wszelkie poznanie rozpoczyna się wraz z doświadczeniem, ale nie całe poznanie wypływa właśnie dlatego z doświadczenia.

6)    „Znajdujemy się posiadaniu pewnych poznań a priori, a nawet pospolity rozsadek nie jest ich nigdy pozbawiony:

1.    jeśli mamy twierdzenie które myślimy wraz z jego koniecznością, to jest to sąd a priori, jeżeli nadto nie wynika ono także z żadnego innego twierdzenia jak tylko z takiego, które samo z kolei jest ważne jako twierdzenie konieczne, to jest ono bezwzględnie a priori.

2.    Doświadczenie nie dostarcza nigdy swym sądom prawdziwej lub ścisłej ogólności, lecz tylko ogólność przyjętą umownie i porównawczą przez indukcję, znaczy tyle co spostrzegliśmy.

7)    Konieczność i ścisła ogólność są niezawodnymi znamionami poznania a priori i należą też do siebie nierozłącznie.

8)    Sądy konieczne i ogólne - a więc czyste sądy a priori są łatwe do wykazania i są nimi np. twierdzenia matematyczne.

„Filozofii potrzeba nauki, która by określiła możliwość naczelnej zasady i zakres wszelkich poznań a priori":

rozum prowadzi dociekania, które uznajemy za znacznie doskonalsze, w obrębie poznań wykraczających

poza świat zmysłów,

9)    Zagadnienia czystego rozumu:

>    Bóg,

>    wolność,

>    nieśmiertelność.

10)    Metafizyka= nauka, której ostatecznym zadaniem jest rozwiązanie zagadnień czystego rozumu.

11)    Rozum: wielka część zajęć naszego rozumu polega na rozkładaniu na czynniki pojęć, które już posiadamy o pewnych przedmiotach.

„O różnicy między sądami analitycznymi i syntetycznymi":

1) Sądy analityczne: wyjaśniające :

2