Przykład: Nie istnieje poza kk norma zakazująca czytania cudzych listów. Kk przewiduje karę tyiko za zapoznanie się z treścią cudzego listu zamkniętego ( Art. 267 ). Wnioskować więc można, że akceptujemy następujące rozumowanie: "jest napisane, że kara grozi mi za otwarcie i przeczytanie cudzego listu, mam prawo jednak przeczytać wszystkie listy otwarte- przecież nie wolno mi czytać tylko zamkniętych.
Karl Binding twierdził, że w kk zawarte są kąty przewidziane za naruszenie tylko niektórych tylko norm istniejących poza kk. Ustawa przewiduje kary za naruszenie normy sankcjonowanej tylko w szczególny sposób.
Przykład: Nie istnieje norma nakazująca troszczenie się o warunki bytowe osoby najbliższej. Istniej natomiast norma nakazująca świadczenia alimentacyjne. Czytamy w art. 209, iż podlega karze ten, kto uporczywie uchyla się od wypełnienia ciążącego na nim obowiązku troszczenia się o osobę najbliższą. Nie znaczy to, że można uchylać się nieuporczywie.
Mylą się uczestnicy życia publicznego, mówiąc: "zarzut pod moim adresem jest krzywdzący-prawo karne nie zakazuje tego, co mi się zarzuca.
Wspomniane rozumienia kk przez funkcjonariuszy publicznych opiera się na art. 231 §1 ( nadużycie funkcji ). Np. 'Wolno mi się spóźniać na wykład, o ile nie przeszkadza to edukacji-półgodzinne spóźnianie nie zagraża interesowi publicznemu".
Przykład: Kradzież impulsów telefonicznych ( Art. 285 ).
Odwołajmy się do kradzieży impulsów telefonicznych ( art 285 )- Nie można wyprowadzić wniosku "wolno mi korzystać z cudzego telefonu pod nieobecność gospodarzy".
Za to, czego kk zakazuje, sprawca ponosi odpowiedzialność kamą, jeśli naruszył zakaz.
Za to, czego kk nie zakazuje, sprawca nie ponosi odpowiedzialności karnej, ale nie znaczy to, że zachowanie to jest dozwolone.
Sama koncepcja ta została jednak wykorzystana w sposób zbrodniczy. Binding stworzył bowiem dogmatyczne uzasadnienie dla eksterminacji "żyjących niewartych życia". Opublikował dzieło, które zawierało dogmatyczne uzasadnienie dla mordowania osób dotkniętych kalectwem psychicznym i fizycznym ( EUTANAZJA ).
"Jeżeli wśród uczestników górskiej wycieczki są osoby kalekie- pisał- to będą one opóźniać marsz całej grupy. W narodzie niemieckim są takie jednostki i muszą być wyeliminowane. Ale jest przecież norma "nie zabijaj", ma ona chronić jakieś dobro prawne. Ale norma to nie chroni "życia niewartego życia". Jeśli się uśmierca takie jednostki, to przepis 211 i 212 niemieckiego kk w ogóle nie mają zastosowania do takiej sytuacji.
W polskim prawie karnym definicję tą upowszechnił A. Zoll.
To, co nazywamy dogmatyką prawa karnego ( DOKRTYNĄ ) to tylko instrumenty- narzędzia potrzebne do wykonywania zawodu, nie mające przymiotu dobra ani zła.
PRZESTĘPSTWO:
1) CZYN-
a) człowieka
b) pomiędzy czynem na naruszeniem musi istnieć związek przyczynowo- skutkowy, jeśli jest to przestępstwo skutkowe.
2) BEZPRAWNY- naruszający normę sankcjonowaną, narażający dobro clironione prawem na niebezpieczeństwo lub naruszający owo dobro w sposób, który jest sprzeczny z wykształconą przez wiedzę i doświadczenie społeczną regułą postępowania z dobrem prawnym.
3) KARALNY
a) realizujący znamiona typu czynu zabronionego,
b) pod groźbą kary,
c) przez ustawę
d) obowiązującą w czasie jego popełnienia
4) KARYGODNY- którego stopień społecznej szkodliwości jest więcej niż znikomy,
5) ZAWINIONY- popełniony w sytuacji, w której sprawca mógł postąpić zgodnie z nakazem zawartym w normie prawnej.
Wszystkie pięć elementów przestępstwa musi występował łącznie by czyn był uznany za przestępstwo.
2