gospodarczej. Był wysokim urzędnikiem w Ministerstwie Skarbu. Dyrektorem Banku w Anglii i Prezesem Towarzystwa Ubezpieczeniowego. W 1936 r. Keyne’s wydał pracę pt. „Ogólna teoria Zatrudnienia, procentu i pieniądza", za którą otrzymał tytuł lorda i posiadłość ziemską. Zyskał sławę najwybitniejszego ekonomisty swojej epoki.
Założenia metodologiczne są tutaj nieistotne ponieważ Keynes odchodzi od założeń ekonomii metodologicznej:
1. Interesuje się badaniem wielkości zbiorczych i zagregowanych. Rozpatrywanych w skali całej gospodarki, takich jak: dochód narodowy, inwestycje, zatrudnienie, konsumpcja. Nie bada zasady postępowania poszczególnych podmiotów gospodarki ale skupia się na analizie całej gospodarki. Odmiennie niż ekonomia marginalna ujmuje typ zależności występujących w gospodarce pomiędzy wielkościami ekonomicznymi. Według kierunku marginalnego zależności te miały charakter funkcjonalny, a więc zwrotnie sprzężony i to ujęcie legło u podstaw koncepcji o samo ustalającej się równowadze w gospodarce. Natomiast według Keynes’a zależności pomiędzy wielkościami ekonomicznymi mają charakter przyczynowo skutkowy w jego modelu występują zmienne niezależne jako przyczyny i zmienne zależne skutki ponieważ istnieją tego typu powiązania (przyczynowo skutkowe) to gospodarka automatycznie nie dąży do stanu równowagi. Osiągnięcie stanu równowagi wymaga oddziaływania na zmienne niezależne, aby finalne zmienne zależne osiągały odpowiednie wielkości. Keynes skupia uwagę na analizie krótkiego okresu czasu, gdyż starał się dostarczyć środki oddziaływania antydepresyjnego, które by pomogły wyjść z kryzysu. A więc rozwiązanie bieżących problemów gospodarczych, a w krótkim okresie czasu możemy manipulować popytem.
Popytowa teoria kształtowania się dochodu narodowego
Ponieważ Keynes prowadził analizę krótkookresową przyjął założenie, że istnieje dany zasób urządzeń wytwórczych (niezmienny w badanym krótkim okresie czasu), a więc eliminuje wzrost podaży siły roboczej, wpływ inwestycji na rozszerzenie mocy wytwórczych i postęp techniczny. Keyne’s zastanawia się jakie czynniki określają stopień wykorzystania aparatu wytwórczego i rozmiarów zatrudnienia. Stawia tezę, że przyczyną niepełnego wykorzystania aparatu wytwórczego i bezrobocia jest niedostateczny popyt efektywny ludności. Dla udowodnienia tej tezy rozwija „popytową teorię kształtowania się dochodu narodowego”, która głosi, że o poziomie dochodu narodowego i poziomie zatrudnienia decyduje popyt efektywny ludności składający się z wydatków konsumpcyjnych i inwestycyjnych. Popyt konsumpcyjny jest względnie ustabilizowany, jego wahania nie przekraczają 20%, natomiast wahania popytu inwestycyjnego są poważne bo zmiany inwestycji brutto dochodzą nawet do 80% wyjściowego poziomu, stąd wyciąga wniosek, że główną przyczyną zmian w poziomie dochodu narodowego i zatrudnienia są wahania popytu inwestycyjnego i ponieważ Keynes prowadzi analizę krótkookresową to bada jedynie popytowe efekty inwestycji, a więc im wyższe inwestycje, tym wyższe zatrudnienie, wyższe