24358

Czech, przenosi się do Francji, ilustrator czasopism satyrycznych i książek, komponuje z samych plam barwnych lub kombinacji linii i arabesek, abstrakcyjne traktowanie koloru i dążenie do jego autonomii, uniezależnienia od przedmiotu co prowadzi artystę do sztuki bezprzedmiotowej, inspiruje się muzyką komponując na zasadzie rytmów kolistych lub pionowych i stosując dynamiczne układy barwnych płaszczyzn i linii, sugeruje przestrzeń za pomocą układu form i zestawień płaszczyzn barwnych; widoczne również tendencje dekoracyjne i symboliczne Nokturn 1910 Amphora 1912

Fuga w czerwieni i błękicie 1912

Solo brązowej kreski 1912-13

Płaszczyzny pionowe niebieskie i czerwone 1913

Płaszczyzny pionowe 1912

Katedra 1913

Architektura filozoficzna 1912 Obraz abstrakcyjny 1930 Trzy błękity, trzy czerwienie 1930 Punkty zaczepienia 1934 Dwa błękity 1956

Leger

Równoważy linię, formę i kolor Picabia

SYNCHROMIZM

Kierunek zrodził się pod wpływem orfizmu i twórczości Delaunaya

Zainteresowanie zagadnieniem związków między kolorem, formą i przestrzenią. Barwa podstawą kompozycji. Forma wynika z kształtu barw, jest wyrażona za pomocą koloru

1911 pierwsza wystawa w paryskiej Galerie Bernheim-Jeune

Morgan Russell

Gwałtowne, kontrastowe kolory, ekspresyjne, kanciaste, agresywne formy Synchromia w ciemnym błękicie

Stanton Macdonald-Wright

Łączy harmonię i liryzm z dynamiką, koliste, płynneformy, intensywne, przenikające się kolory zestawione na zasadzie kontrastów i gradacji, czasem pojawiają się aluzje przedmiotowe; zainteresowanie problemem wyznaczania i określania przestrzeni w obrazie za pomocą koloru