24526

Goffred dostał wiadomość, że król egipski wyprawił już swe wojska ku Gazie. W związku z tym kazał sprowadzić Henryka, by pojechał po posiłki do Greków.

Sygnał do walki, trąb i bębnów; wojska stoją w pełnej gotowości, ruszają w kierunku Palestyny.

Goffred wysyła najpierw lżejszą jazdę na zwiady

W Palestynie panuje wówczas Aladyn, który gnębi chrześcijan. Kiedy do miasta dochodził Goffred począł się denerwować z powodu przybyszów i tamtejszych chrześcijan

Aladyn palił domy i kościoły, zabijał chrześcijan, nawet dzieci, palił wsie wokół, psuł żywności, a do wód mieszał truciznę

PIEŚŃ XVI:

ARGUMENT: „Wchodzą rycerze do wielkiego dworu,

Gdzie beł w rozkosze RynaJd uwikłany;

On się swych dzierżąc przewodników toru Uchodzi z niego srodze rozgniewany.

Armida prosi, płacze do urnom,

Lecz darmo: idzie precz nie ubłagany.

Z gniewu swój pałac wiedma zepsowała l w lot po rządkiem powietrzu bieżała."

„Antonijus Wschód i Egipt wiedzie’ do walki.

Walka na morzu. Ucieka królowa. Antonijus goni swą ukochaną.

Ptak, niby człowiek śpiewa o róży, która rozkwita, a później więdnie - podobnie z młodością, dlatego trzeba czerpać z niej jak najwięcej

Miłość okazują sobie zwierzęta i rośliny, rycerze, którzy wyrzekli się rozkoszy widzą kobietę i mężczyznę kochających się na trawie - podglądają ich

Dziewczyna wraca do zamku; Ubald zwraca uwagę młodzieńcowi, że trwa wojna z poganami, a on „zabawia się" z dziewczyną.

Dziewka Armida zobaczyła, że stróż przy bramie leży zabity, więc domyśliła się, że jej ukochany uciekł z ogrodu.

Chciała rzucić czar, by ukochany wrócił, ale może. Biegnie za młodzieńcem i chce z nim choć porozmawać, bo pocałunki pewnie odrzuci

Przeprasza, że skusiła go swą urodą. Stwierdza, że pewnie słusznie cierpi tę karę za swoje winy i zdrady

Prosi, by pozwolił jej pójść z nim - niepotrzebne są jej piękne stroje i fryzura. Może nawet trzymać mu konia, albo dźwigać za nim oszczep, bo ma moc i serce. Chce być dla ukochanego nawet żywą tarczą i osłaniać go. Mówiła do chłopaka zapłakana, próbowała choć dotknąć jego ręki lub płaszcza, ale ten był niewzruszony. Ruszyła go dopiero litość, a nie miłość. Gdyby to zależało od niego to może nawet by ją zabrał, ale dla kobiety to trudna droga

Młodzieniec mówi, że zawsze będzie o niej pamiętał, będzie miał ją w sercu w szczęściu i nieszczęściu

Armida spogląda na niego niby wściekła, że jej nie uległ i wzywa bogów, by strzelali piorunami w kościoły

Dziewczyna grozi mu, że pozwala mu odejść, jeśli jest niewzruszona, ale wkrótce będzie śledził go jej cień, a późnią zginie w mękach, nieraz wzywając jej imię; po tym oblana zimnym potem padła na ziemię

Rycerz choć nie chce - odpływa; dziewka cierpi, że nie ratował jej tylko odszedł, a on czeka na pustym brzegu

Armida obmyśla nowy plan: „najdę go w piekle, najdę go skrytego najgłębiej w ziemi (...) wydrę mu serce i zaćwiertowanego powieszę w polu; niech będzie inszym", ale zaraz sama pyta się czy oszalała

Armida obiecuje królestwo, złoto oraz swoja gładkość i urodę temu, kto zgładzi mężczyznę, który nią wzgardził

Dziewczyna wyruszyła w świat i gnała bez wytchnienia, przez Hiszpanię, Afrykę, Syrię... gdy