94284701 djvu

FIZYOLOGIA UKŁADU NERWOWEGO 327

nych już wiadomo, że włókna nerwu słuchowego, wychodzące z komórek zwoju ślimaka, wchodzą do tylnego ciała czworaczego, które łączy się z ciałkiem kolanko watem (corpus genie ulał urn), to zaś z korą płatu skroniowego, a mianowicie obydwóch zakrętów poprzecznych. leżących w głębi rowka Sylwiusza. We wszystkich dotąd klinicznie znanych przypadkach zupełnej głuchoty, spowodowanej obustronnem uszkodzeniem kory mózgowej, sekeya wykazała, że oba te zakręty poprzeczne płatu skroniowego były po obydwu stronach zniszczone, a także przypadki głuchoty jednostronnej były wywołane zniszczeniem tych zakrętów lub ich dróg nerwowych po je-

/dnej stronie. Podobnie jak ślepota wywołana zniszczeniem dróg ko-jarzennych, tak i głuchota, która w ten sam sposób powstaje, nie jest zupełna; jestto głuchota duchowa. Objawia się ona w ten sposób, że osobnik sam słyszy wprawdzie, ale nie rozeznaje tego, co

\ słyszy: nie odróżnia głosu ludzkiego od turkotu wozu, dźwięku dzwonka i t. d.

Ośrodki smaku i powonienia. Zmysły smaku i powonienia są ze sobą w ścisłym związku, ich sfera w korze mózgowej jest też, częściowo przynajmniej, wspólną. Bliższe umiejscowienie ośrodków dla tych dwóch gatunków wrażeń opiera się głównie na badaniach anatomicznych z powodu znacznych trudności, na jakie napotyka tu badanie doświadczalne i nie wielkiej liczby obserwacyi klinicznych, któreby mogły nam dać jakieś pod tym względem wskazówki.

Zmysł powonienia jest u wielkiej liczby gatunków zwierząt bardzo silnie rozwinięty, u nich też i ta część mózgu, do której wchodzą włókna nerwu węchowego t. j. płat węchowy (lobus olfac-tormis) jest bardziej wykształconą. U człowieka zmysł ten nieznacznie jest wykształcony (ryc. 114).

Na podstawie badań anatomicznych należy przyjąć, że u człowieka ośrodek powonienia zajmuje tylny brzeg podstawy płatu czołowego i podstawową część zakrętu sklepiennego (gyeus fornicatus) nadto hak (unenś) i sąsiednią część płatu skroniowego.

Ośrodek smaku znajduje się prawdopodobnie w korze zakrętu hipokampa i“łdrrm, częściowo pokrywając się z sferą powonienia (ryc. 114).

Ośrodek mowy. Na szczegółowe rozpatrzenie zasługuje udział, który kora mózgowa bierze w czynności mowy ludzkiej. Albowiem badanie funkcyi mowy, a szczególnie jej zaburzeń wywoła-