24540

Głowiński O stylizacji

•    różnice w stylu językowym postaci (na przykładzie dialogu Literata I z Jednym z młodzieży we fragmencie z Dziadów, cz. III) nie są tylko wynikiem upodobań jednostki

•    stylizacja „jako pewien swoisty stosunek kodów literackich epoki [...] w którym wyraża się świadomość uzależnień kulturowych danego stylu w danym momencie liistorii [...] styl ów działa w danym momencie, stanowi jeden z języków literatury epoki” (stylizacja szeroko rozumiana)

•    „elementem koniecznym w stylizacji jest odwołanie do tych stylów, które współcześnie odczuwane są jako histoiyczne” - stylizacja historyczna

•    „odwołania do stylów należących do innych kręgów kulturowych* najczęściej egzotycznych” - stylizacja egzotyczna

•    „punktem odniesienia jest kultura ludowa, folklor” - stylizacja folklorystyczna

•    przyjęcie pewnego stylu językowego może mieć charakter świadomy lub nieświadomy

•    Pierre Francastel: „Ażeby nowa idea mogła być zakomunikowana, jest koniecznością, aby używała pewnych terminów starego języka.”, Głowiński: „W zakres stylizacji nie będę więc wchodzić w te składniki wypracowanych wcześniej stylów, które stały się koniecznym elementem stylu nowo ukształtowanego

•    stylizacja (wąsko rozumiana) to wykorzystanie elementów języka, których historyczność jest widoczna i odczuwalna

•    punktem odniesienia są rzeczywiste style pojawiające się w języku - to nie fikcja!

•    „stylizacji nie można traktować jako archaizmu w obrębie kodów literackich” - chodzi o to, że w stylizacji tylko niektóre elementy są archaizmami, a niektóre je tylko „udają”, albo też nimi nie są i być nie mogą, bo nie istnieje coś takiego, jak język archaiczny!

•    archaizm literacki to nie jest to samo, co archaizm gramatyczny

•    całkiem różny charakter może mieć stylizacja dla autora i odbiorcy