• O funkcji kwadratowej danej wzorem
f(x) = ax2 + bx + c
mówi się, że jest w postaci ogólnej lub wielomianowej. • Inna postać to postać kanoniczna, czyli:
f{x) = a(x - p)2 + g
gdzie p i <7 są współrzędnymi wierzchołka (p, q) paraboli. • Ostatnia postać to postać iloczynowa, czyli
f{x) = a(x-xl){x-x 2)
gdzie i i2 są pierwiastkami funkcji kwadratowej. Oczywiście ta kij postać można napisać wtedy i tylko wtedy funkcja kwadratowa ma pierwiastki rzeczywiste.
Prosty, poniższy rachunek pokazuje jak przekształcić jedną postać do drugiej
• Wyrażenie A — b2 — Aac nazywa się wyróżnikiem trójmianu (popularnie zwanym Deltą). Jeśli jest on nieujemny, to korzystając z postaci kanonicznej, otrzymujemy postać iloczynową trójmianu kwadratowego
Aa2 G
/(x) = a[(x+l)2-
b \ 2 Ip — 4ac
• Obie te postacie ułatwiaja nam narysowanie wykresu funkcji. Postać kanoniczna mówi nam o jaki wektor ((p, ą]) powinniśmy przesunąć wykres funkcji y = x2 (lub y = —x2). Postać iloczynowa mówi natomiast w którym miejscu wykres funkcji przecina oś OX.
• Wykresem funkcji kwadratowej jest parabola o wierzchołku W — (p, q) = (—— ^), która jest obrazem paraboli o równaniu f(x) = ax2 w translacji o wektor o współrzędnych \p,q].
• Warunek a > 0 oznacza, że ramiona paraboli są skierowane zgodnie ze zwrotem osi OY. Jeśli natomiast a < 0, to są one skierowane przeciwnie.
• Zwiększenie |a| sprawia, że wykres wydaje się bardziej ..strzelisty". jego zmniejszenie czyni go bardziej „rozłożystym”.
2