25388

Do wyznaczenia ciągu wewnętrznego K należy rozpatrzyć przyrost ilości ruchu strumienia powstający w objętości strumienia ograniczonej powierzchnią kontrolną pokazaną na rysunku 6.1. Powierzchnię kontrolną w tym przypadku stanowią:

•    osiowosymetryczna, zewnętrzna powierzchnia swobodnego strumienia wlotowego H-l-2-wl

•    powierzchnie ścianek kanału przepływowego silnika

•    dwie powierzchnie prostopadłe do osi silnika H-H i 5-5 o polach powierzchni Au i As

W przekroju H-H ciśnienie i temperatura powietrza są równe ich wartościom atmosferycznym pn i Th, a prędkości V równa jest prędkości lotu

Równanie ciągu

Na strumień wydzielony powierzchnią kontrolną działają w kierunku osiowym następujące siły:

PhAh i psAs

j pdA

K’

-    siły oddziaływania odrzuconych części strumienia w przekrojach H-H i 5-5

- wypadkowa siła oddziaływania stmmienia opływającego silnik na strumień wlotowy miedzy przekrojami H-H i wl wl

- wypadkowa siła oddziaływania ścian kanału przepływowego silnika na strumień

Jeżeli jako kierunek dodatni przy sumowaniu sił przyjmiemy kierunek osi silnika o zwrocie zgodnym ze zwrotem wektora prędkości V lub Cs, to zgodnie z równaniem ilości ruchu suma wyszczególnionych sił (z uwzględnieniem znaku wynikającego ze zwrotu siły) będzie równa przyrostowi ilości ruch masy strumienia:

)_hA_h + | pdA+ Kp₅Ą = m ’c₅ -1u.

gdzie:

m- strumienie masy, odpowiednio - spalin i powietrza.

Ciąg wewnętrzny K rozwijany przez silnik jest równy sile K' i ma przeciwny zwrot, a zatem:

: = K'

' = ni'(^, -nSi^r + p_r.A. - P„A„ - f pdA    (⁶-²)

Składowa osiowa wypadkowej siły działania strumienia na zewnętrzną powierzchnię gondoli może być wyrażona za pomocą zależności:

^Fle„= J    (6.3)

gdzie pierwszy człon odpowiada wypadkowej sił ciśnienia zewnętrznego działającego na powierzchnie gondoli, a drugi człon - sile tarcia zewnętrznego strumienia o powierzchnie gondoli. Podstawiając wyrażenia (6.2) i (6.3) do (6.1) otrzymamy:

2