• pojawiały się także treści antyklerykalnc (opodatkowanie kleru, sekularyzacja dóbr kościelnych, ograniczenie immunitetów sądowych duchowieństwa, ograniczenie wpływów papiestwa)
• „mniej szczytne hasła programu”: zaostizenie reżimu poddańczego wobec chłopów, dyskryminacja prawna mieszczan
a Andrzej Frycz Modrzewski: (1503-1572), najwybitniejsza postać polskiego (europejskiego) odrodzenia, autor dzieła pt. „O poprawie Rzeczypospolitej". Był synem drobnego szlachcica, ukończył Akademię Krakowską, pełnił funkcje sekretarza królewskiego, współpracował z obozem egzekucyjnym (wybiegał jednak poza jego postulaty).
• poglądy Frycza Modrzewskiego:
• był realistą (unikał moralizatorstwa, swoje postulaty wypowiadał z punktu widzenia rzeczywistych stosunków panujących w Polsce)
• krytykował stosunki społeczne w Polsce (ucisk chłopa pańszczyźnianego, bronił mieszczan i domagał się dla nich praw udział mieszczan w współdecydowaniu o Rzeczypospolitej)
• przeciwstawiał się „złotej wolności” szlacheckiej
• popierał wzmocnienie władzy królewskiej (król - źródło równowagi społecznej i politycznej)
• domagał się kodyfikacji praw w oparciu o prawo rzymskie (prawa mają być jasne, humanitarne, zrównujące ludzi w sferze ochrony i odpowiedzialności karnej)
• domagał się demokratyzacji kościoła
• głosił suwerenność Polski w stosunkach międzynarodowych (popierał ideę pokojowej współpracy narodów)
a ideologia polskiego arianizmu:
• cechy charakterystyczne ideologii polskiego arianizmu:
• podstawą ideologiczną był kalwinizm (arianie odrzucili jednak sztywny schemat kalwińskiej teologii)
• doktryna plebejska
• odrzucano dogmat Trójcy Św. i boskości Chrystusa, nieśmiertelności duszy (radykalizm poglądowy)
• krytyka ustroju społecznego (ucisk chłopa, pasoźytnictwo szlachty, nierówność prawna, itd.)
• żywe hasła pacyfistyczne
• w arianizmie występowały dwa nurty ideologiczne (radykalny - „lewica” i umiarkowany)
• nurt umiarkowany opowiadał się za uczestniczeniem arian w życiu społecznym (piastowanie urzędów, płacenie podatków, służba wojskowa, itd.), dobrowolnymi (tzn. pokojowymi) reformami ustroju państwa
• ideologia polskich arian odegrała w XVII wieku i w oświeceniu duży wpływ na kształtowanie się myśli społeczno-politycznej
a programy regalistyczno-senackie:
Były to programy potępiające mylnie rozumianą demokrację szlachecką (np. liberum veto, szlacheckie pojmowanie narodu, pozory sejmikowania) i wzrastającą anarchię państwową. Przedstawiciele tego nurtu postulowali wzmocnienie władzy królewskiej - należeli do nich m in.: Krzysztof Warszewicki, Piotr Powęski (Skarga), byli oni stronnikami króla Zygmunta III Wazy.