18030

Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła,

podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.

Art. 256.

Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój paristwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat

2.

Art.257.

Kto publicznie znieważa grupę ludności albo poszczególną osobę z powodu jej przynależności narodowościowej, etnicznej, rasowej, wyznaniowej albo z powodu jej bezwyznaniowości lub z takich powodów narusza nietykalność cielesną innej osoby, podlega karze pozbawenia wolności do lat 3.

EETykłady-orżecżcnia ETPCż;

1. 14 kwietnia 2009 r. Europejski Trybunał Praw Człowieka Trybunału w Strasburgu wydał wyrok w sprawie węgierskiej organizacji pozarządowej Hungarian Civil Liberties Union, dotyczącej dostępu do informacji publicznej w świetle wolności wyrażania opinii na gruncie art. 10 Konwencji (sprawa TASZ przeciwko Węgrom). Trybunał uznał, że doszło do naruszenia art.

10 Konwencji. Podkreślił, że opinia publiczna ma prawo dostępu do informacji o publicznym znaczeniu.

2. Wyrok ETPCz w sprawie Sanoma Uitgevers B.V. przeciwko Holandii z dnia 14.09.2010 r., skarga nr 38224/03. Spółka wniosła skargę, podnosząc, że była zmuszonadoprzekazywania miejscowym władzom lokalnym płyty CD z materiałami rejestrującymi nielegalny samochodowy wyścig uliczny, który miał miejsce 7 lat temu, a który został zarejestrowany przez współpracującego dziennikarza. Odebranie płyty od firmy Sanoma Uitgevers było wykonywane pod przymusem miejscowych władz, gdyż wydawnictwo nie było zainteresowane przekazaniem materiałów. To konkretne działanie mogło w konsekwencji oddziałowywać na ograniczenie prawa do zachowania wolności słowa (artykuł 10 Konwencji). Sprawa została przekazana do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Trybunał na wstępie zwrócił uwagę, że władze przyczyniły się do lokalnego konfliktu interesów i nie były w stanie rozwiązać problemu na szczeblu lokalnym. Niemniej jednak zauważono, że informacje zawarte na płycie przekazane miejscowej policji zasadniczo pomogły w zidentyfikowaniu sprawców wielu innych przestępstw. Dzięki temu pobranie płyty CD wbrew woli wydawnictwa stało się społecznie usprawiedliwione. Tiybunał zdecydował jednym głosem przeważającym, że nie doszło do naruszenia prawa do wolności słowa, które w tym przypadku przejawiało się samowolnym pobraniem materiałów dziennikarskich, gdyż nie naruszyło bezpośrednio dóbr osobistych wydawnictwa, a jedynie posłużyło za materiał pomocniczy miejscowej policji. Trybunał nie przyznał żadnych sankcji wobec Holandii, niemniej jednak po raz kolejny głosował w sprawie artykułu 10 w sposób bardzo podzielony.

I.Prawo do wolności słowa

a) Nawoływanie do nienawści rasowej