26456

2

Westfalią i północną Nadrenią. Francuska natomiast, najmniejsza : południowo-zachodnie Niemcy-część Nadrenii Wirtembergii, kraj Saary oraz Nadrenię Palatynat. Powołano Sojuszniczą Radę Kontroli Niemiec (1945), która następnie podjęła ustawę o likwidacji państwa pruskiego jako kolebki militaryzmu niemieckiego (1947). Rada miała zapewnić jednolitą politykę okupacyjną w całych Niemczech, stosując zasadę jednomyślności przy podejmowaniu decyzji.

Jednym ze zgodnych działań czterech mocarstw była kwestia przesiedleń ludności niemieckiej z Austrii, Czechosłowacji, Polski i Węgier oraz oddanie pod sąd zbrodniarzy wojennych. Powołano w tym celu Międzynarodowy Trybunał Wojskowy, który przeprowadził wiele procesów, wśród nich te najbardziej znane - min. w Norymberdze (1945 - 46 r.). Akt oskarżenia objął członków rządu, przywódców NSDAP i naczelnych liderów Wehrmaclita

Jeszcze w 1946 r. amerykański sekretarz stanu, James Bymes, zapowiedział połączenie 3 stref zachodnich, co było ważnym punktem zmian w stosunkach czterech mocarstw i ich polityki. 1 stycznia 1947 roku połączono strefy amerykańską i brytyjską, od tego czasu nieformalnie zwanych Biznonią. Przywódcy obu państw reprezentowali podobne stanowiska, od czego odbiegała Francja -de Gattlle przeciwstawiał się idei odbudowy zjednoczonych Niemiec. Do Bizonii została dołączona w niedługim czasie także strefa francuska i powstała Trizonia. W Trizonii pod pieczą państw okupacyjnych zaczęto realizować postanowienia poczdamskie - zasadę pięć „D”. W ramach demilitaryzacji rozbrajano zachodnie Niemcy, gospodarka straciła wojskowy charakter, zakazano działalności organizacji nazistowskich oraz propagandy. Demonopolizacja (dekartelizacja) spowodowała rozbicie wielkich koncernów, będących przemysłowym zapleczem Niemiec (Kruppa i IG Farben). Demokratyzacja miała położyć kres centralizacji władzy i powołać administrację lokalną, krajową w landach oraz federalną. Głównymi siłami politycznymi w ówczesnych Niemczech były: CDU - Chrześcijańska Unia Demokratyczna z przywódcą Konradem Adenauerem oraz socjaldemokracja (SPD) Kurta Schumachera. Dzięki reformom powołano Sąd Najwyższy oraz bank z prawem emisji pieniądza, co doprowadziło do przeprowadzenia w 1946 r. reformy walutowej. Wprowadzono markę niemiecką. Kreml odczytywał te działania jako próbę zjednoczenia podzielonych Niemiec. W strefie radzieckiej na czele stali komuniści, adaptowano tam radziecki model polityczny, rozpoczęto upaństwowienie przemysłu i reformę rolną ku pizejmowamu wielkich majątków ziemskich i tworzeniu spółdzielni rolniczych. Te rozbieżności spowodowały, że ZSRR wycofał z Sojuszniczej Rady Kontroli swojego delegata, Radę rozwiązano. Zachodnie mocaistwa zwołały konferencję w Londynie dotyczącą przyszłości Niemiec, na którą to Związek Radziecki nie został zaproszony. Kreml skrytykował ostro utworzenie Trizonii, a po wprowadzeniu wspominanej reformy walutowej ogłosił całkowitą lądową blokadę Berlina. Był to tzw. I kryzys berliński, trwający osiem miesięcy. Zachodni przywódcy organizowali „mosty powietrzne”, transportując żywność, odzież środki czystości, opał. nawet wodę samolotami, by mieszkańcy tych stref mogli przeżyć. Blokada ZSRR jako nieskuteczna została zniesiona. Radziecka polityka poniosła klęskę.