94
W KPL dominuje lokalizacja po północnej stronie wód; natomiast w KAK po stronie zachodniej (wykr.7 a, b). W kulturze łużyckiej III-V OEB preferowano brzegi południowe (wykr. 7 c), zaś w okresie halsztackim wzrasta frekwencja cmentarzysk na wschód od środowisk akwatycznych (wykr. 7 d). W celu przybliżenia istoty owych zmian, powrócimy do wcześniejszego rozróżnienia położeń nadrzecznych i nadjeziornych (tab. 11, wykr. 6).
Tabela 13. Położenie cmentarzysk nadrzecznych
Brzeg |
KPL |
KAK |
Kultura łużycka | |||||
EB |
Ha C-D | |||||||
Ilość |
% |
Ilość |
% |
Ilość |
% |
Ilość |
% | |
N |
3 |
60 |
3 |
60 |
5 |
15 |
3 |
21 |
W |
1 |
20 |
1 |
20 |
5 |
15 |
2 |
14 |
S |
0 |
0 |
1 |
20 |
16 |
50 |
4 |
28 |
E |
1 |
20 |
0 |
0 |
6 |
20 |
5 |
36 |
Tabela 14. Położenie cmentarzysk nadjeziornych
Brzeg |
KPL |
KAK |
Kultura łużycka | |||||
EB |
Ha C-D | |||||||
Ilość |
% |
Ilość |
% |
Ilość |
% |
Ilość |
% | |
N |
4 |
40 |
0 |
0 |
7 |
44 |
0 |
- |
W |
2 |
20 |
4 |
66 |
3 |
19 |
1 |
- |
S |
1 |
10 |
1 |
17 |
2 |
13 |
0 |
- |
E |
4 |
30 |
1 |
17 |
4 |
25 |
2 |
- |
Z tabel 13 i 14 odczytujemy, iż zespoły grobowe KPL i KAK lokowane były głównie na północ lub zachód, zarówno od rzek, jafc i jezior. Specyfika k. łużyckiej sprowadza się do preferowania południowych oraz wschodnich brzegów rzek, przy stosunkowo nie' zmienionym obieraniu północnej strony jezior pod cmentarzyska-Opozycyjność kierunków N-W (KPL, KAK) oraz S-E (III-V OEB, Ha) związana jest przede wszystkim z odmiennym w kulturze łużyckiej | waloryzowaniem wód płynących.
Pojęcia geograficzne nabierają określonych znaczeń, po przetransponowaniu na język symboliki indoeuropejskiej. Fenomen mitycznego południa (S) oraz wschodu (E) określany był zasadą pozytywną - męską, redundantną np. do Ognia i Słońca. Fenomen północy (N) oraz zachodu (W) wiązał się natomiast z zasadą negatywną - żeńską, kompatybilną np. z Wodą i Księżycem (Miele-tyftski 1981, 288).
Istota aspektu tanatologicznego sacrum akwatycznego tkwi jednakże ponad owymi zmiennymi idiomami kulturowymi. Pełni ona bowiem rolę mediatora pomiędzy krainą żywych a zmarłych (np. Gieysztor 1982, 219; Gąssowski 1978, 158). Potwierdzenie owej tezy zyskujemy dzięki porównaniu ukierunkowania grobów z położeniem ich wobec wody w KPL, KAK (tab. 15) oraz epokach metali.
Tabela 15. Położenie grobowców KPL i KAK wobec wody
Kultura |
Stanowisko |
Oś grobu |
Strona środowiska akwatycznego |
KPL |
Czarnocice |
WE |
E |
Faliszewo |
NS |
N | |
Gaj |
WE |
W | |
Leśniczówka |
WE |
S | |
Rogalki |
WE |
E | |
Rybno |
WE |
N | |
Rzeszynek |
WE |
W | |
Sarnowo |
WE |
W | |
Świerczynek |
SE-NW |
E | |
Tymień |
WE |
N | |
Wietrzychowice |
NS |
N | |
KAK |
Gaj |
WE |
W |
Potyry |
WE |
W | |
Sikórz |
NS |
N | |
Smoszewo |
WE |
W |
Pośród cytowanych, niżowych grobowców KPL i KAK (tab. 15), za wyjątkiem dwóch przypadków (Leśniczówka, Tymień) woda znajdowała się na przedłużeniu ich osi (podstawa - wierzchołek) lub,