26505

justyniańskiej, autorstwo przypisywano też Janowi Scholastykowi, a przetłumaczył go św. Metody.

*    Zbiór Focjusza - (IX w.) najobszerniejszy, obowiązujący do dziś źródłem prawnym Kościoła Wschodniego, autorstwo wątpliwe, przypisywane późniejszemu patriarsze.

*    Nomokanon 14 rozdziałów (VII w), największe zastosowania, od XIII w. pod nazwą Księgi Wytycznej, do której weszły potem inne zbiory prawa bizantyjskiego (Ekologa. Procheiron. Zakon Sudnyj Liudem)

Ustawodawstwo ogólnorosyjskie yyXV-XVI! w,

-    Po zjednoczeniu ziem po zrzuceniu jarzma tatarskiego nastąpił proces zjednoczenia państwa, wraz z koniecznym procesem ujednolicenia praw

-    Sudiebnik - w 1498 r._f pierwszy ogólnorosyjski zbiór. Opierał się częściowo na prawie zwyczajowym. Ruskiej Prawdzie, przywilejach terytorialnych (tzw. Ustawnych Gramot), ale w większości zawierał rozwiązania nowe.

*    regulował organizację sądów i postępowanie sądowe, w niniejszym zakresie dotycząc prawa materialnego prywatnego i karnego. Wyrażał wzrost polityczny nowej kategorii właścicieli ziemskich, tzw. dworiaństwa, które stało się podporą władzy monarszej w opozycji do bojarów.

-    Carski Sudiebnik z 1550 r., w miejsce poprzedniego, zawierający wiele nowych postanowień, głównie z dziedziny sądownictwa i procesu.

-    Sobornoje Ułożenije z 1649 r. (obowiązywał prawie 200 lat), opracowany przez specjalną komisję i przyjęty przez Sobór Ziemski. Opierało się m.in. na Sudiebnikach, ukazach (ustawach) carskich, na prawie bizantyjskim i III Statucie Litewskim. Stał wyżej od poprzednich pod względem techniki ustawodawczej, obejmował przepisy prawa państwowego, administracyjnego, karnego, cywilnego i procesu. Szeroko znany poza granicami Rosji.