- początkowo pod wpływem wierzeń, że prawda jest w interpretacji sił nadprzyrodzonych (dowody o charakterze irracjonalnym). Stopniowo w kierunku poszukiwania prawdy materialnej.
- Przysięga (charakter samoprzekleństwa) - kara boska, symbolika, formalizm (zagrożony karami).
* Przysięga oczyszczająca - gdy pozwany miał pierwszeństwo w dowodzie. W przypadku dostarczenia do sądu złapanego na gorącym uczynku i przedstawieniu świadków schwytania - pozwany nie mógł oczyścić się przysięgą.
* Przysięga oskarżająca
* Współprzysiężnicy - liczba zależna od rodzaju czynu. kary. osoby. Przysięgali nie, co do prawdziwości twierdzenia strony, ale o wiarygodności osoby. Początkowo tylko krewni, potem też sąsiedzi.
- Świadkowie - początkowo znaczenie ograniczone. Np. osoby obecne przy jakimś akcie prawnym. Zeznania w formie przysięgi o prawdziwości zeznawanych faktów. Dopiero w późnym średniowieczu istotną rolę mają świadkowie sensu stricte (przypadkowi obserwatorzy faktów)
- Ordalla (sądy boże) - zakazane dopiero na Soborze Laterańskim z 1215 r.
* Próba zimnej wody (topienie)
* Próba gorącej wody (oparzenia)
* Próba rozpalonego żelaza
* Próba poświeconego kęsa (połknięcie poświeconego chleba bez za krztuszenia)
* Pojedynek sądowy - z czasem możliwość zastępcy
* Proces krzyża - który pierwszy opuści ręce.
- Dokumenty - najpierw tam gdzie wpływ prawa rzymskiego (np. prawo wizygockie). Różna wartość dowodowa - dokument królewski - pełna, dokumenty prywatne -popierane przysięgą świadków lub pojedynkiem. Księgi sądowe.
- Każdy mógł wystąpić z zarzutem świadomego złamania prąwą -* powstanie niezależnego od sprawy sporu, rozstrzyganego najczęściej w drodze pojedynku sądowego (przegrany płacił grzywnę) -» z czasem przed innym sądem (z reguły wyższym - początek wykształcania się toku instancji) między ganiącym (musiał przedstawić swoją propozycję wyroku) a naganianym.
- Przeobrażenia w kierunku apelacji, głównie w sądach miejskich. We Francji tylko właściciele ziemscy mogli naganiać wyrok, a stan rycerski mógł prosić o poprawienie wyroku.
- Postępowanie arbitralne władcy jako przejaw gniewu i sposób wywarcia zemsty publicznej -» z czasem coraz bardziej zinstytucjonalizowane formy postępowania -» nadal silniejsza pozycja urzędnika ./sędziego królewskiego:
* wyrok jako urzędowy nakaz, a jego niewykonanie zagrożone dużymi karami,
* postępowanie dowodowe przeprowadzane przez sąd,
* przesłuchanie inkwizycyjne - z przysięgą, że świadek będzie mówił prawdę.
- Postępowanie rugowe - wykształcone w monarchii frankońskiej w celach zabezpieczania porządku i fiskalnych. Początkowo w sądzie królewskim, potem w sądach królewskich wysłanników - wybór rugownlków (zeznawanie na temat popełnionych przestępstw), a ich zeznania poprzedzone przysięgą. Ich zeznania zastępowały skargę prywatną.
* w Anglii - jako czynnik konsolidacji władzy państwowej -» punkt wyjścia dla sądów