27076

Następowało wtedy również upowszechnienie się własności, które również wpływało na wyodrębnienie się jednostki. W XVII wieku zaistniało przekonanie części społeczeństw europejskich zachodnich i północnych, ze władza nie ma monopolu na światopogląd i sposób myślenia poddanych. W sposób ewolucyjny, poczynając od sposobu przeżywania grzechu w chrześcijaństwie, poprzez wojny religijne, doszło w jakiejś mierze do zindywidualizowania się jednostki. Jaką rolę odgrywała własność w ograniczaniu władzy państwa nad jednostką? Własność to taka sytuacja, kiedy jedni posiadają prawo do korzystania danymi dobrami, a inni nie. Jeżeli uprawnienia do władzy ekonomicznej i politycznej się pokrywają, to perspektywy budowy demokratycznego państwa są małe. Kiedy własność funkcjonuje odrębnie, to wtedy wolność polityczna może się rozwijać. Kiedy jest wolność jednostki, wolność grup społecznych to wtedy procesy demokratyzacyjne się ujawniają. Jeżeli są gwarancje nienaruszalności własności, to prawdopodobieństwo demokratyzacji stosunków jest dużo większe. Wszystkie totalitaryzmy ograniczały własność. W perspektywie czasowej dochodziło do oddzielenia władzy politycznej od ekonomicznej, dlatego reżimy, które tego nie kultywowały były uważane za nietypowe( komunizm, faszyzm). Własność zaczęła się ugruntowywać w Europie, kiedy rozwijało się prawo dziedziczenia własności lennej. Najpierw lennik dostawał własność od seniora. Potem własność lenna stawała się własnością dziedziczną. Stopniowo zwyciężała zasada, że własność lenna jest dziedziczna, co było zwiastunem normalizacji. To prawo zaczęło też służyć indywidualizacji. Bo jeżeli w tym zakresie poddany stawał się niezależny, to potem służyło to walce o swobody polityczne. Dlatego demokracja zrodziła się na zachodzie Europy. Tam utrwaliło się dziedziczenie ziem. Do XIX wieku nie było żadnych gwarancji prawa posiadania czegoś na własność w Rosji np. Wielmożowie byli w swych prawach ograniczeni. Na zachodzie nieraz się zdarzało, że władca nadal był wielkim posiadaczem ziemskim, ale poddani cieszyli się wolnością ekonomiczną. Właśnie tam nastąpiło odgraniczenie władzy ekonomicznej od politycznej. Fakt ów miał ogromny wpływ na kształtowanie się demokracji na zachodzie. Początkowo narodziny miasta i jego kształt archi tektoniczny też miał wymiar religijny. Miasto miało w jakiejś mierze pokazywać ludzkie wyobrażenie o świecie chrześcijańskim. W centrum miasta by zazwyczaj kościół-swoista Jerozolima, a dookoła zabudowania, taka była początkowo tendencja. Kapitalne znaczenie miały więzi społeczne, jakie określały byt mieszkańców miasta. W ogóle miasto było zakładane na innych zasadach od tych, które charakteryzowały życie społeczne w feudalnej Europie. Miasto zakładali ludzie równi w przekonaniach. YV konstrukcji średniowiecznej zależność miała charakter rodowy albo charakter typu wasal-senior. Można by, więc mówić, że w zagraryzowanej Europie średniowiecznej obowiązywały zasady nadrzędności i podrzędności, a zatem konstrukcja pionowa. Społeczeństwo miejskie, to społeczeństwo zorganizowane poziomo. Było równe w sensie prawnym, a nie w sensie ekonomicznym. Problem polegał na tym, iż z jednej strony były przejawy chaos, a z drugiej były