27538

Krzywa Philipsa jako teoria inflacji.

Pliilips zauważył, że jeśli rosły ceny to bezrobocie malało, tzn. im mniejsza inflacja tym większe bezrobocie. Jeśli się da ludziom pieniądze to ludzie nie będą bezrobotni, ale wzrośnie inflacja. Jeśli ludziom zabierze się pieniądze, inflacja zmaleje ale wzrośnie bezrobocie.

A - krzywa Philipsa.

B - krzywa Philipsa wg neomonetarystycznej interpretacji,

A.W Philips dokonał analizy związków między zmianami plac, cen a zmianami bezrobocia w UK na przestrzeni około 100 lat i przedstawił w formie krzywej relacje miedzy tymi wielkościami.

Na osi odciętych - poziom bezrobocia, wyrażany procentem udziału bezrobotnych w ogólnej liczbie siły roboczej. Na osi rzędnych - zmiany płac nominalnych i cea Natomiast skala po lewej określa przeciętny procent zmian cen, a po prawej przeciętny równy procent zmian plac nominalnych za godzinę pracy. Założył, że przeciętny wzrost wydajności pracy wynosi 3%. Przy wzroście plac z 5 do 7 bezrobocie spada. Z 5 na 2 inflacja - ceny wzrastają do 4. Bezrobocie w nieskończenie zmniejszać się nie może. Dalszy wzrost płac, powoduje, że będzie rosła inflacja, a bezrobocie będzie stało. Jest to korzystne dla pewnego momentu. Maleje bezrobocie - to ceny rosną (i na odwrót).

Pizy stanie bliskim pełnego zatnidmenia pojawiłaby się „prawdziwa" inflacja. Ta interpretacja krzywej Pliilipsa nasuwa wniosek iż pogodzenie stabilnych cen i pełnego zatrudnienia jest czystą utopią. Na koniec można powiedzieć, że:

Krzyw Plulipsa pokazuje, że wyższej stopie inflacji towarzyszy niższa stopa bezrobocia i odwrotnie. Sugeruje to, że możemy wybierać między wyższą inflacją, a niższym bezrobociem lub niższą inflacją, a tym samym i wyższym bezrobociem.