27577

Sposób ujęcia przez Domara popytowego i podażowego aspektu wydatków inwestycyjnych.

Doinar skonstruował swój model wzrostu gospodarczego opierając się na teorii Keynesowskiej. W przeciwieństwie do modelu Hairoda uwzględnił on popytowy i podażowy aspekt nakładów inwestycyjnych Popytowy aspekt związany jest z wydatkami inwestycyjnymi, które twoizą rynek zbytu na dobra inwestycyjne, wydatki te tworzą możliwość zwiększenia podaży produkcji Podażowy aspekt inwestycyjny:

Przyrost dochodu od strony podażowej wyraża iloczyn zatrudnienia i produktywności:

I - inwestycje,

d - potencjalna produktywność inwestycji DDz - przyrost zdolności pr odukcyjnych.

Popytowy aspekt inwestycyjny.

Wymagany popyt wyrażony jest wzorem.

a - popytochloimość jaką tworzą inwestycje jest to krańcowa skłotmość do oszczędzania,

KSO

DD - przyrost dochodu narodowego.

DI - przyrost inwestycji,

Zestawienie strony podażowej i popytowej - otrzymujemy relację, tzn, że dochód rośnie w takich rozmiarach, jak rosną zdolności produkcyjne gospodarki narodowej:

Jest to warunek wzrostu gospodarczego przy pełnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych i siły roboczej Z przekształcana wzoru mamy:

Tempo przyrostu inwestycji równe jest iloczynowi produktywności inwestycji di krańcowej skłonności do oszczędzania KSO.

Mamy oszczędzać, ale oszczędności te wydawać na inwestycje i konsumpcję.

Podsumowując Domar wyciąga praktyczny wniosek, iż gospodarka tynkowa ciągle musi zwiększać inwestycje jeśli ma rosnąć dochód narodowy.