27632

-    uczestnictwo - zachowuje to wszystko, co wynika ze wspólnoty działania, a równocześnie przez to właśnie urzeczywistnia wartość osobową własnego czynu.

uczestnictwo - rozumienie pojęcia:

•    potoczne - udział

•    filozoficzne (z łac. parlicipatio) - wewnętrznie, osobowe podstawy udziału Uczestnictwo oznacza więc wewnętrzną właściwość osoby, która stanowi o tym, że bytując z innymi, osoba spełnia czyn, a w czynie spełnia siebie.

Zarówno transcendencji jak i integracji osoby w czynie odpowiada działanie wspólnie z innymi, gdy człowiek wybiera to, co wybierają inni, albo gdy wybiera dlatego, że wybierają inni, widząc w takim przedmiocie wyboru wartość w jakiś sposób własną i homogenną. Z tym łączy się świadomość i samostanowienie, które w wypadku działania wspólnie z innymi zawiera i wyraża uczestnictwo, zagrożenia:

-    indywidualizm - wysuwa jednostkę jako dobro naczelne i podstawowe, któremu należy podporządkować wszelką wspólnotę i społeczeństwo. Brak uczestnictwa, które pochodzi od osoby, jako podmiotu i sprawcy działania.

-    totalizm - podporządkowuje jednostkę i jej dobro bez reszty wspólnocie i społeczeństwu. Jednostka jest zagrożeniem dla wspólnoty, bo tkwi w niej chęć do spełniania siebie w czynie. Brak uczestnictwa, który pochodzi spoza osoby, a wynika z błędnego ustroju samej wspólnoty działania.

Indywidualizm i totalizm odbierają człowiekowi prawo do działania wspólnie z innymi, prawo do uczestnictwa, do spełniania siebie poprzez czyn. Człowiekowi przysługuje wolność działania, ale zawsze z uwzględnieniem porządku etycznego. Człowiek ma wolność działania, ma prawo czynu, ale nie ma prawa czynienia źle. Tylko w dobru moralnym osoba spełnia siebie, zło jest zawsze jakimś niespełnieniem.

Umiejętności interpersonalne

1.    Przedstawienie się - status społeczny i zawodowy nie zawsze decydują o roli w grupie, dlatego przedstawiając się należy unikać podawania danych personalnych i typowycli, a także zbyt osobistych i intymnych. Należy dostarczyć informacji istotnych dla danej grupy, które pozwalają stworzyć odpowiedni klimat grupy. Wskazana jest oryginalność i kreatywność. Można wskazać swoje słabe i mocne strony. Trzy cechy na pierwszą literę imienia itd.

2.    Porozumiewanie się

-    właściwy odbiór przekazu (słuchanie)

-    właściwe formułowanie przekazu (wysławianie się, nadawanie)

-    używanie pozajęzykowych środków przekazu

3. Współdziałanie

a)    proces oparty na współpracy

a.    skuteczna komunikacja - członkowie grupy nie mają problemów z komunikowaniem się i wzajemnym zrozumieniem.

b.    życzliwość i pomoc - członkowie pozostają pod pozytywnym wrażeniem wkładu innych i są skłonni podejmować zobowiązania wobec innych.

c.    koordynacja wysiłków, podział pracy zorientowany na realizację celu.

d.    zgadzanie się z pomysłami innych i poczucie zasadniczego podobieństwa przekonań i wartości.

e.    definiowanie sprzecznych interesów jako problemu do wspólnego rozwiązania

b)    proces oparty na tywalizacji

a.    słabsza komunikacja, strony dążą do wprowadzenia siebie w błąd

b.    utrudnienia i nieżyczliwość, co prowadzi do podejrzeń, co do złych intencji drugiej strony

c.    brak zgody co do podziału pracy, powielanie swoich wysiłków