27733

Należą tii min. gleby brunatne i płowe opadowo - glejowe (z piasków gliniastych mocnych), średnio dobre gleby brunatne i płowe (z glin. iłów i utworów pyłowych), gorsze odmiany czamoziemów leśno -stepowych i średnio dobre Czamoziany leśno - łąkowe, średnio dobre czarne zianie, średnio dobre mady. rędziny węglanowe —wapniowe i gipsowe.

IVa - gleby omc średnie lepsze

IVb - gleby orne średnie gorsze - zdecydowanie mniejszy wybór roślin uprawnych. Przeważają w Polsce częściowo wadliwe - albo za lekkie i za suche albo zbyt ciężkie i wilgotne plony silnie uzależnione od warunków atmosferycznych, szczególnie w okresie wegetacyjnym

często występują w gorszych polożaiiach morfologicznych, na większych spadkach, narażone na erozje wodna

Gleby ciężkie z tej klasy są zasobne w składniki pokarmowe i posiadają dużą żyzność potaicjalną lecz są mało przewiewne, podmokłe, ciężkie w uprawie. W okresie upałów zasychają na trudne do rozbicia bryły, w warunkach wilgotnych mażą się podczas uprawy. Gleby lekkie wykazują wrażliwość na suszę.

V-gleby omc słabe wrażliwe na suszę mała zawartość próchnicy gleby zawodne

Gleby wytworzone z piasków' gliniastych, mało żyzne, często kwaśne, wytworzone z glin i pyłów zalegających na piaskach lub żwirach. Należą tu min. lżejsze gleby brunatne, rdzawe, płowe i bielicowe wytworzone ze żwirów piaszczystych i gliniastych, piasków słabo gliniastych na przepuszczalnym podłożu lub na wapieniach oraz piasków słabo gliniastych wietrzaiiowych o stale za wysokim poziomic wód gruntowych. Wchodzą tu też gleby bardzo silnie podmokłe występujące w położeniach bezodpływowych wytworzone z glin i iłów: płytkie Czamoziany leśno - łąkowe i czarne ziemie wytworzone z piasków' słabo gliniastych, czarne zianie silnie podmokłe, gleby torfowe bardzo płytkie, mady ciężkie.

VI - gleby orne najsłabsze gleby wadliwe i zawodne plony bardzo niskie i niepewne gleby za suche i za luźne poziom próchniczy do 25 cm

gleby bardzo płytkie lub płytkie silnie kamiaiiste -trudne do uprawy

gleby za mokre, o stale za wysokim poziomic wód gruntowych, często ze storflałą lub murszastą próchnicą nadające się do uprawy jedynie żyta. koniczyny, łubinu cześć z nich nadaje się pod zalesiane

Do tej klasy zaliczane są gleby rdzawe, bielicowe, wytworzone ze żwirów piaszczystych

VIRz - gleby pod zalesienie gleby bardzo ubogie

zbyt suche, nieprzydatne do uprawy polowcj inicjalny poziom próclmiczy (ok. 15 cm)

Należą tu gleby rdzawe, rankery i btelicowe wytworzone ze żwirów piaszczystych, piasków luźnych

Osobna klasyfikacja dotyczy gleb górskich, w których kryterium decydującym jest wysokość stąd redukcja ilości klas do 4. Zaznacza się tu pionowy podział na strefy bonitacyjne. Wraz ze wzrostan wysokości następuje redukcja o jedna klasę, stąd np. w Karpaczu nie może być wyższej klas)- bonitacyjnej niż V.

Trwałe użytki zielone to łąki i pastwiska, które trwają na jednym miejscu bez przeoiy wania i nie wchodzą w normalne użytkowanie połowę z przyczyn obiektywnych. Uprawa płużna sporadycznie i nie dhiżej niż 2-3 lata.

Bonitacja użytków zielonych podobnie jak gleb ornych posiada 6 klas. Brak jest podziahi w klasach III i IV na a i b. Kryteria brane pod uwagę przy bonitacji:

•    właściwości gleby

•    skład gatunkowy roślin

•    zadamianic

•    stosunki wodne

•    urządzane melioracyjne