29819

2

Wg Freuda:

To, co psychiczne, jest nawarstwieniem równoważności (wartości zastępczych). Pierwszy termin to jawna treść ludzkiego zachowania; drugi - to treść ukryta lub właściwa (np. substrat snu); trzeci - stosunek 1. i 2. -> sen.

Semiologia zachowuje jedność tylko na poziomie formy - nie treści. Jej teren jest ograniczony; odnosi się tylko do jednego języka. Semiologia odczytuje lub rozszyfrowuje.

Mit => trójwymiarowy schemat: element znaczący + element znaczony = znak

Mit = system szczególny - tworzy się wychodząc od łańcucha semiologicznego.

To wtórny system semiologiczy.

Tworzywo mityczne - słowa ogarniane przez mit - sprowadzone zostaje do czystej funkcji znaczącej. Jest dla mitu jedynie surowcem. Sprowadzone zostało do statusu języka.

Mit widzi jedynie całość znaków, znak globalny, końcowy termin pierwszego łańcucha semiologicznego.

MIT - ma dwa systemy semiologiczne:

1. Język przedmiotowy - (system lingwistyczny, język lub podobne sposoby przedstawień)

2 Metajęzyk - (sam mit = język wtórny)

Do znaczącego w micie można podejść z dwóch stron:

1.    Jako do końcowego terminu systemu lingwistycznego

2.    Jako do początkowego terminu systemu mitycznego

Znaczące = sens (w micie - Forma)    Znaczone = pojęcie

Znak - w micie, to co znaczące zostało utworzone ze znaków języka.

JĘZYK	MIT
Znaczące	Forma
Znaczone	Pojęcie
ZNAK	ZNACZENIE

FORMA I POJĘCIE

Element znaczący mitu „jest równocześnie treścią i formą, pełny z jednej strony, pust z drugiej. ”

Jego sens zakłada lekturę.

Jako pełny zespół znaków lingwistycznych, sens mitu ma sobie właściwą wartość, stanowi część jakiejś historii.

W sens wbudowane zostało znaczenie.

Sens jest pełny, zakłada wiedzę, przeszłość, pamięć, porównywalny porządek zdarzeń, idei decyzji.

DTP: Michał Pyka