CCF20090831029

34 Przedmowa

| Tylko to, co duchowe, jest rzeczywiste; [znaczy to, że] 1 to, co duchowe, jest istotą, czyli tym, co istnieje samo | w sobie (das Ansichseiende); jest czymś odnoszącym się \ do czegoś i czymś określonym (das sich Yerhaltende und \Bestimmte); jest innobytem i bytem dla siebie; i jest czymś, fco w tej swojej określoności, czyli w swoim bycie i poza sobą (Aussersichsein) pozostaje wewnątrz siebie ! samego (das in sich selbst Bleibende); albo inaczej mówiąc: .jest czymś samym w sobie i dla siebie (an und jur sich).

Ale czymś samym w sobie i dla siebie jest to, co duchowe, tymczasem tylko dla nas ¹, czyli samo w sobie; jest duchową substancji5;.[Musi ono jednak stać się tym także dla siebie samego, musi być wiedzą o tym, co duchowe, i wiedzą o sobie jako o duchu, musi być dla siebie przedmiotem, ale zarazem musi być bezpośrednio przedmiotem zniesionym, refleksyjnie skierowanym ku sobie| Przedmiot jest czymś dla siebie tylko dla nas, o ile jego duchowa treść zostaje wytworzona przez niego samego; jeżeli jednak przedmiot ten jest także dla siebie samego czymś dla siebie, to owo wytwarzanie siebie samego, czyste pojęcie, jest zarazem jego własnym przedmiotowym elementem, w którym ma on swoje istnienie; w ten właśnie sposób przedmiot ten w swoim istnieniu jest dla siebie samego przedmiotem refleksyjnie skierowanym ku sobie. — Duch, który w ten sposób się rozwinąwszy wie o sobie, że jest duchem, jest nauką (Wissenschąft) *. Nauka jest rzeczywistością ducha i tym jego królestwem, kiore buduje on sobie w swoim własnym elemencie.**.

2. Czyste po znanie, jiebie samego w absolutnym inno-bycie — ten eter jako taki —jest podłożem i terenem nauki, albo wiedzą w jej ogólności. Początek filozofii , zakłada jako przesłankę, czy też postuluje, by świadomość znajdowała się w tym elemencie ***. Ale element ten staje się sam czymś zupełnym i przejrzystym **** tylko dzięki ruchowi swego stawania się. Jest on czystą duchowością jako ogólność mająca modus (Weise) prostej bezpośredniości. Ta prosta bezpośredniość, jeśli jako taka posiada egzystencję., stanowi taki właśnie teren, który jest myśleniem, jest tylko w duchu. Ponieważ ten element, ta bezpośredniość ducha jest w ogóle substancjalnym czynnikiem ducha, jest ona istotnością uwzniośloną (verklarte Wesenheit), jest refleksją, która będąc sama czymś prostym, jest dla siebie bezpośredniością j ako taką; j est bytem, który j est refleksją kierującą się ku sobie. Nauka ze swej strony żąda od samowiedzy wzniesienia się na wyżyny tego eteru ***** po to, aby samowiedza mogła z nią WSpÓł-

tó * ‘Nauka (Wissenschąft) różni się tym od wiedzy (Wissen), że jest rozwiniętym systemem.

** W swoim własnym elemencie, czyli w tym tworzywie, z którego sam powstał, albo, ściślej mówiąc, w którym sam istnieje.

*** W tym elemencie —- tj. w elemencie czystego poznania siebie samego w absolutnym innobycie.

**** Przejrzyste staje się coś wtedy, gdy duch przenika je na wskroś, gdy nie stanowi ono już dla ducha przeszkody w ujrzeniu siebie samego.

***** Na wyżyny tego eteru, tzn., jak widzieliśmy wyżej, na wyżyny poznania siebie samego w absolutnym innobycie.

1

Dla nas, tzn. dla filozofa rozpatrującego te zagadnienia ze stanowiska końcowego etapu ruchu świadomości, tzn. z punktu widzenia wiedzy absolutnej. Duch, który z tego stanowiska jest czymś samym w sobie i dla siebie, jest dla „pogrążonej w doświadczeniu" świadomości, na danym jej etapie tylko przedmiotem świadomości i dopiero tylko sam w sobie duchem dla siebie. Dlatego też sformułowanie brzmi: „fur uns, oder an sich" — dla nas, czyli samo w sobie.