30514

Jako obowiązujący państwowy układ współrzędnych przyjmuje się "układ współrzędnych 1965"

- Jako obowiązujący państwowy układ wysokości przyjmuje się układ, w którym wysokości punktów są odniesione do poziomu zera łaty wodowskazu w Kronsztadzie i obliczone w systemie wysokości normalnych.

Nowe punkty osnowy powinny być nawiązane do punktów już istniejących

4. Czynniki które decydują o wyborze skali mapy zasadniczej.

Najmniejszą jednostką obszaru, dla którego określa się skalę bazową mapy zasadniczej zarówno przy postaci klasycznej jak i numerycznej jest obręb ewidencji gruntów i budynków. W wyjątkowo uzasadnionych przypadkach dopuszcza się odmienną skalę bazową dla części obrębu.

Skalę bazową ustala się na podstawie:

1.    stopnia zagęszczenia na mapie elementów stanowiących jej treść,

2.    przewidywanych zamierzeń inwestycyjnych

Jako wytyczne do ustalania skali bazowej przyjmuje się, że niżej wymienione skale powinny być stosowane odpowiednio:

*    skala 1:500 - dla terenów o znacznym obecnym lub przewidywanym zainwestowaniu,

*    skala 1:1000 - dla terenów małych miast, aglomeracji miejskich i przemysłowych, oraz terenów osiedlowych wsi będących siedzibami gmin,

*    skala 1:2000 - dla pozostałych zwartych terenów osiedlowych, terenów rolnych o drobnej, nieregularnej szachownicy stanu władania oraz większych zwartych obszarów rolnych i leśnych na terenach miast,

*    skala 1:5000 - dla terenów o rozproszonej zabudowie wiejskiej oraz gruntów rolnydi i leśnych na obszarach pozamiejskich.

5.    Co stanowi rreść mapy zasadniczej? Jaka jest różnica zawartości treści mapy w skali 1:500 i w skali 1:5000?

Treść mapy dzieli się na treść obligatoryjną oraz treść fakultatywną. Treść obligatoryjną mapy zasadniczej stanowią:

*    pmikiy osnów segdezyjiiycłi.

*    elementy ewidencji gruntów i budynków (granice jednostek terytorialnego podziału państwa, granice jednostek ewidencyjnych, granice obrębów, granice działek,

opisy i kontury użytków gruntowych, w tym ekologicznych, opisy i kontury klas gleboznawczych, usytuowanie budynków,

stabilizowane (trwałe) punkty graniczne, numery ewidencyjne działek, numery porządkowe budynków, numery ewidencyjne budynków, numery punktów załamania linii granicznych, nazwy ulic i oznaczenia dróg publicznych)

*    elementy sieci uzbrojenia terenu, w szczególności urządzenia nadziemne, naziemne i podziemne :urządzenia inżynieryjno-techniczne nadziemne, urządzenia inżynieryjno-techniczne naziemne, w tym punkty położenia armatury naziemnej przewodów uzbrojenia technicznego, linie przebiegu przewodów i elementów uzbrojenia terenu

Treść fakultatywna mapy zasadniczej stanowi zbiór otwarty, zależny od potrzeb i zamierzeń inwestycyjnych administracji państwowej, samorządowej i podmiotów gospodarczych Treść mapy zasadniczej może być prowadzona i przedstawiana w systemie nakładek tematycznych (w postaci klasycznej - na osobnych arkuszach folii, w postaci numerycznej - w zbiorach warstw, lub w zbiorach obiektów). Nakładki te oznacza się następująco:

O - osnowy geodezyjne, E - ewidencja gruntów i budynków, U - sied uzbrojenia terenu,

S - sytuacja powierzchniowa (inne obiekty trwale związane z terenem),W - rzeźba terenu R - realizacyjne uzgodnienia projektowe.

6.    Stała dodawania w- dalmierzu optycznym.

Ogólny wzór na obliczenie odległości pomierzonej dalmierzem wygląda następująco:

D=l/2*v*x+k

Stała k łączy ze sobą wpływ różnicy między centrem mechanicznym dalmierza, a jego centrem elektronicznym. Najczęśdej wartość stałej k wyznacza się na krótkim odcinku poprzez porównanie odległości pomierzonej i długości wyznaczonej inną metodą, zazwyczaj o rząd dokładniejszą. Odcinek, na którym wykonywane są pomiary powinien mieć około 5-10 metrów. Wartość stałej dodawania obliczamy wówczas ze wzoru:

k= Do-D_p