3143

spadek po nim była jednocześnie walką o koronę i tytuł króla polski. Wbrew testamentowi Przemyśla, który swe włości zapisał Henrykowi głogowskiemu, pojawiło się kilku pretendentów do tronu -Łokietek, wybrany przez miejscowe możnowładztwo, który zdobył do tej pory całą Wielkopolską, ziemię sieradzką, łęczycką, Kujawy i pomorze gdańskie, dodatkowo wydając przywileje zyskał sobie przychylność mieszczan, nadał miastom prawa jurysdykcji nad rabusiami publicznymi, co skierowane było głównie przeciwko grasującym rycerzom, którzy przez to obrócili się przeciwko niemu. Przeciwko Łokietkowi byli także możni, którym nie podobała się jego polityka zewnętrzna. Kandydatem popieranym przez Jakuba Świnkę był Henryk głogowski, lecz kiedy zwlekał on z przybyciem, zjazd Wielkopolan ogłosił królem Wacława II, który dodatkowo koronował się w Gnieźnie na króla polski. Związany małżeństwem z córką zmarłego Przemyśla wzmocnił swe stanowisko. Schołdowano mu też praktycznie cały Śląsk co stanowiło kolejny element do zjednoczenia kraju. Wacław uzyskał za Albrechta nadanie mu całego państwa jako lenna. Jego panowanie opierało się głównie na przezwyciężaniu separatyzmów lokalnych. Tak też wprowadził urząd starosty królewskiego, urzędnika zależnego tylko od monarchy i mającego wykonywać jego polecenia, tworzył Wacław siatkę administracyjną mając przeciw możnowładztwu atut w postaci silnego wojska, która to administracja mimo niepopularności wzmocniła władzę królewską. Starostami mianowani byli głównie czesi i Niemcy, co dodatkowo budziło dezaprobatę. Jednakże wszystkie powstania były krwawo tłumione, stąd też Łokietek po śmierci Wadawa znalazł wiełu stronników. Co prawda istniał następca Wacława II -Wacław III ale został on zamordowany w momende gdy wyruszał do polski. Łokietek jednak z drugorzędnego księcia stał się symbolem niezależności i chęd odbudowy korony pod rodzimą dynastią. Jednakże przeciw niemu była silna opozycja wewnętrzna, głównie składająca się z rodów wielkopolskich którym nie podobało się poprzednie panowanie Łokietka, duchowieństwa, pod wodzą biskupa krakowskiego Jana Muskaty, i zniemczonego patrycjatu dążącego do pojednania się z czechami. Opozycja organizowała spiski a na końcu bunt pod wodzą wójta Alberta i z poparciem Muskaty, który został jednak stłumiony a przeciwko mieszczanom Krakowa zastosowane były represje. Wielkopolską jednak udało się zająć Łokietkowi dopiero po śmierci Henryka Głogowskiego. Pretensje dotyczące tronu wniósł też Jan luksemburski tłumacząc je faktem zhołdowania przez koronę czeską większej części śląska. Zagrożeniem z drugiej strony byli Brandenburczycy, którzy już za panowania Wacława starali się uzyskać nadanie im Pomorza Gdańskiego. Dodatkowo opanowali północno - zachodnie tereny wielkopolski i w porozumieniu z możnym rodem pomorskim -Święców - uderzyli na Gdańsk. Łokietek w którego imieniu Gdańska bronił Bogusz zwrócił się z prośba o pomoc do krzyżaków, którzy wkroczyli do gdańska i wycięli całą broniącą się tam ludność. Odwoływanie się do papieża nie przyniosło żadnych rezultatów, Łokietek nie był w stanie zbrojnie odbić gdańska ani też na drodze dyplomatycznej. Jedynym sposobem na walkę z najeźdźcami były sojusze, i tak związał się z Karolem Robertem - królem Węgier a wrogiem Luksemburgów, a także z papieżem, rezydującym w tym czasie w Awinionie, który popierał wszystkich przeciwników cesarza. Dodatkowo Łokietek wykorzystywał waśnie pomiędzy rodami niemieckimi oraz utrzymywał bliskie stosunki z Habsburgami - konkurentami Luksemburgów do korony czeskiej. Poza tym w walce z Brandenburgią popierali Łokietka królov/ie państv/ skandynawskich oraz książęta pomorscy. Wojny choć nie przyniosły korzyści materialnych utwierdziły Łokietka na dotychczasowych terenach do tego stopnia, że w roku 1320 koronował się w Krakowie na króla polski, ponieważ popierany przez Małopdskę i Wielkopolską wystąpił na zjeździe w Sulejowie o przywrócenie królestwa.

1. dzielnice które obejmowało królestwo

a.    ziemia krakowska

b.    sandomierska

c.    wielkopolska

d.    sieradzka

e.    łęczycka

f.    lenno Kujawy