31579

bok i do dołu i kończą się na grzebieniu guzka większego. Część mostkowo - żebrowa przebiega w kierunku kości ramiennej i swoim przyczepem końcowym biegnie wzdłuż grzebienia guzka większego. Ścięgno końcowe mięśnia piersiowego większego składa się z dwóch warstw : grubszej -przedniej (utworzonej przez włókna części obojczykowej i części mostkowo - żebrowej), cieńszej -tylnej (włókna odchodzące od części mostkowo - żebrowej i całej części brzusznej). Czynność : równoczesny skurcz - przyciąga ramię do przodu (przywodzi) do przedniej ściany klatki piersiowej a także nawraca ramię. Gdy ramię jest ustalone - dźwiga ciało ku górze (wspinanie po linie). Również wysuwa ramię w przód i przywodzi ramię w płaszczyźnie czołowej. Unerwienie pochodzi od splotu ramiennego.

5.    m. zębaty przedni (m. serratus anterior) płaski mięsień o dużych rozmiarach, leży w bocznej części klatki piersiowej. Przyczep początkowy : zew. pow. 9 górnych żeber. Przyczep końcowy : przebiega ku tyłowi przylegając do bocznej ściany klatki piersiowej. Część górna - kończy się na kącie górnym łopatki, część środkowa kończy się na brzegu przyśrodkowy, cześć dolna kończy się na kącie dolnym łopatki. Czynność : przyciska łopatkę do ściany klatki piersiowej, przesuwa łopatkę do przodu i w bok. Przy ustalonej kończynie górnej unosi żebra. Jest m. wdechowym. Pociąga bark ku dołowi i do przodu. Pociąga również dolny kąt łopatki do przodu i dzięki temu ramie może być odwiedzione. Głębokie mięśnie klatki piersiowej

6.    m. prosty brzucha (m. rectus abdominis) leży po obu stronach kresy białej. Przyczep początkowy : rozpoczyna się na pow. przedniej od 5 - 7 chrząstki żebrowej i wyrostku mieczykowatym mostka. Przyczep końcowy : włókna biegną w dół i są w swym przebiegu poprzedzielane są przez 3-4 smugi ścięgniste na odcinki. U dołu mięsień zwęża się i przechodzi w płaskie ścięgno i przyczepia się do gałęzi górnej kości łonowej i do przedniej pow. spojenia łonowego. Mięsień ten otoczony jest dwuścienną pochewką (vagina m. recti abdominis). Czynność : działając obustronnie zgina tułów do przodu. Gdy tułów jest ustalony unosi miednicę. Opuszcza dolne żebra - jest mięśniem wydechowym. Jest najsilniejszym antagonistą mięśnia prostownika grzbietu. Mięsień bierze udział w wytwarzaniu tłoczni brzusznej. Unerwienie : nerwy międzyżebrowe od 6 do 12.

7.    m. skośny zew, brzucha (m. obliquus externus abdominis) szeroki, płaski kształtu czworokątnego leży w bocznej i przedniej okolicy powłok brzucha. Przyczep początkowy : na zew. pow. od 5 - 12 żebra., zachodząc w górnej części między zęby przyczepu początkowego mięśnia zębatego przedniego, a w dolnej części a w dolnej części między wiązki mięśnia najszerszego grzbiety. Przyczep końcowy : część górna mięśnia przechodzi w płaskie, szerokie rozcięgno, które przebiega przed mięśniem prostym brzucha, włókna ścięgniste krzyżują się z włóknami strony przeciwnej. Przyczep kończy się w kresie białej. Dolna część mięśnia przechodzi w więzadło pachwinowe, zaś włókna mięśnia kończą się na wardze zew. grzebienia biodrowego. Czynność : obustronny skurcz mięśnia powoduje zgięcie kręgosłupa lędźwiowego wraz z klatka piersiową do przodu. Również unosi miednicę. Pociąga dolne żebra ku dołowi i jest wtedy mięśniem wydechowym. Również zgina kręgosłup i klatkę piersiową w stronę boczną. Unerwienie : pochodzi od nn. Międzyżebrowych

8.    m. międzyżebrowe zew, (mm. intercostales extreni) są płaskie, cienkie, krótkie. Przyczep początkowy : dolna krawędź wyżej położonego żebra. Przyczep końcowy : włókna kierują się przyśrodkowo w dół i kończą na górnym brzegu żebra niżej położonego. Występują one tylko w międzykostnych przestrzeniach międzyżebrowych. Pomiędzy chrząstkami żebrowymi biegną błony międzyżebrowe zew. (membranę intercostales externae). Czynność : unoszą żebra, są m. wdechowymi

m. międzyżebrowe we w. (mm. intercostales intemi) są położone w przestrzeniach międzyżebrowych od katów żeber do mostka. Przyczep początkowy : wew. pow. żebra niżej położonego. Przyczep końcowy : kończą się na dolnym brzegu żebra położonego wyżej. Czynność : to mięśnie wydechowe, obniżają żebra (zmniejszają objętość jamy klatki piersiowej)

9.    Przepona (diaphragma) przegroda oddzielająca jamę klatki piersiowej od jamy brzusznej. Przepona wywołuje ruchy oddechowe (zwiększając podłużny wymiar jamy klatki piersiowej). To mięsień który podobnie jak m. sercowy pracuje przez całe życie. Gdy nastąpi porażenie nerwu przeponowego uniemożliwi to wykonywanie głębokich wdechów. Przepona - to nerw cienki, płaski o kształcie nerkowatym. Składa się z obwodowej części mięśniowej oraz ze środka ścięgnistego. Przeponę dzielimy na 3 części : lędźwiową, żebrową i mostkową. Przyczep początkowy (część lędźwiowa) pars lumbalis - najgrubsza i najsilniejsza część przepony. Rozpoczyna się odnoga prawą i lewą. Odnoga prawa (crus dextrum) przymocowuje się do przednich pow. trzonów 3-4 pierwszych kręgów lędźwiowych. Odnoga lewa (część przyśrodkowa) (crus sinistrum) przymocowuje się do 3 pierwszych kręgów lędźwiowych.

Przyczep początkowy (cześć żebrowa) (pars costalis) - rozpoczyna się sześcioma wiązkami od wewnętrznej powierzchni chrząstek szesciu dolnych żeber