28513

92. PRZESTĘSTWO I KARA WEDŁUG KODEKSU KARNEGO Z 1932

Kodeks karny definiował przestępstwo w sposób formalny. To czyn zawiniony, zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia, wykluczono stosowanie prawa wstecz (lex retro non agit) i posługiwanie sie analogią. Czyn obejmował proces psychiczny sprawcy, czyli win, działanie i skutek. Działanie mogło być czynne lub bierne (zaniechanie). Kodeks dzielił przestępstwa na zbrodnie i występki. Za zbrodnię uznawano przestępstwo zagrożone karą śmierci lub więzienia powyżej 5 lat. Za występek zagrożone karą więzienia do 5 lat, aresztu do 3 miesięcy lub grzywny powyżej 3000 złotych.

Trzecim rodzajem przestępstw były wykroczenia, które regulowało prawo o wykroczeniach z 1932. Przestępstwo można było popełnić umyślnie lub nieumyślnie. Zgodnie z zasadą subiektywizmu kodeks wykluczał karalność przy niepoczytalności sprawcy i przy wyższej konieczności. Do okoliczności, które wykluczały przestępczy charakter czynu zaliczał działanie pod wpływem przymusu fizycznego, istotnego błędu i w obronie koniecznej.

Kary dzieliły się na zasadnicze i dodatkowe, zasadnicze orzekane były samoistnie, dodatkowe jako uzupełnienie zasadniczych. Kary zasadnicze: kara śmierci, więzienia aresztu i grzywna. Kara śmierci występowała za 5 przypadków alternatywnie z kara więzienia. Więzienie uważane było za środek karny o charakterze hańbiącym, areszt za niehańbiące pozbawienie wolności. Kara więzienia od 0,5 do 15 lat, a aresztu tydzień- 5 lat; grzywnaS- 200 tysięcy złotych.

Dodatkowe: utrata praw obywatelskich, obywatelskich praw honorowych, prawa wykonywania zawodu, praw rodzicielskich i opiekuńczych, ogłoszenie wyroku w czasopiśmie, przepadek przedmiotów majątkowych i narzędzi przestępstwa.

Niedopuszczalne było łączenie kar z udręczeniami fizycznymi.

Kodeks pozostawiał sędziemu szerokim zakres władzy arbitralnej przy wymierzaniu kary, wskazując jedynie jej min. i max. Dopuszczał w niektórych przypadkach złagodzenie lub zaostrzenie kary. Pozwalał mu także na szerokie stosowanie warunkowego zawieszenia wykonania kary.