28566

87.ZASADY PROCEDURY CYWILNEJ W II RP.

Procedurę cywilną II RP regulował kodeks z 1930 roku obowiązujący od 01.07.1933 roku.

Postępowanie cywilne opierało sie na zasadach powszechnie aprobowanych przez ustawodawców społeczeństw demokratycznych. Do przewodnich zasad zaliczano dyspozycyjność, sporność, równość itp.

1.    Zasada dyspozycyjności- polegała na wyposażeniu stron w prawo swobodnego rozporządzania swymi roszczeniami, dochodzonymi w procesie cywilnym. Jej wyrazem było rozpoczynanie procesu tylko na wniosek strony, prawo do zrzeczenia się swojego roszczenia, w swobodzie dysponowania środkami odwoławczymi, zawarcie ugody.

2.    Zasada kontradyktoryjności- sąd badał przedstawiony materiał dowodowy i na jego podstawie wydawał rozstrzygnięcia.

3.    Zasada równości stron- gwarantował równe prawa uczestnikom procesu. Sąd musiał wysłuchiwać zeznań obu stron, które miały prawo do tych samych środków procesowych

4.    Zasada rozporządzalności- proces rozpoczynał sie wniesieniem pozwu, który musiał odpowiadać określonym wymogom formalnym. W pozwie powód określał przedmiot sporu.

5.    Jawność- sprowadzał sie głównie do udziału w postępowaniu szerokiej opinii społecznej, z pewnymi ograniczeniami, gdy wymagały tego interesy stron.

6.    Ustność- oznaczała przedstawianie sądowi materiału procesowego w formie ustnej

7.    Bezpośredniość- wymagała osobistego zetknięcia sie z tym materiałem przez sędziego.

8.    Swobodna ocena dowodów- dawała sędziemu możliwość swobodnego decydowania o wiarygodności przedstawianych dowodów i własnej ich ocenie.

9.    I nstancyjność- polegała na toku i nstancji

10.    Formalizm- wszystkie czynności należało dokonywać w określonej przez prawo formie

11.    Koncentracja materiału- nakazywała prowadzić sędziemu postępowanie w sposób sprawny w celu szybkiego zakończeniSa procesu

12.    Rozporządzalność- wszczęcie postępowania z inicjatywy stron w formie pozwu. Postępowanie dowodowe w sprawie przeprowadzano na rozprawie. Głównymi środkami były: dokumenty, zeznania, opinie biegłych, oględziny i przesłuchania stron. Proces kończył sie wydaniem wyroku. Strona niezadowolona mogła wnieść apelację do sądu II instancji, który rozpatrywał ją ponownie. Sąd II instancji spełniał funkcje kasacyjne.