32872

SERBOŁUŻYCZANIE

-należą do grupy etnicznej Słowian Pobliskich, która przybyła na tereny tzw Polabszczyzny ok VI/VII w

-    Łużyce - kraina w Niemczech położona między Kwisą i Łabą. Historycznie Łużyce obejmują również niewielkie fragmenty terytorium Polski i Czech

-ok. 60 tys. (2/3 zamieszkuje w Saksonii, a 1/3 w Brandenburgii)

-    ok 1/3 posiada bierną i czynną znajomość języka serbskiego

-    w VI w. plemiona Łużyckie zaczęły się osiedlać (nad Szprewą i Nysą Łużycką); podział na: Łużyczanie (dolnoluzyczame - Chociebuż; luteranizm) i Milczanie (gómolużyczanie -Budziszyn; katolicyzm)

-    Łużyce znajdowały się między innymi pod panowaniem polskim (1018-1032), Margrabiów Miśni (po 1034), królów czeskich(odl 075), władców Węgier (1475-1526). pruskim i saskim (po Kongresie Wiedeńskim 1815) i w końcu, niemieckim (od Zjednoczenia Niemiec w 1871)

-    Po I wojnie światowej, 13 listopada 1918 r powstał w Budziszynie Serbolużycki Komitet Narodowy, który wysunął koncepcję powołania samodzielnego państwa Serbów' Łużyckich

-    Po II wojnie światowej aspiracje niepodległościowa Łużyczan reprezentowała utworzona 27 stycznia 1946 r Łużycka Rada Narodowa oraz działający w Pradze Łużycki Komitet Narodowy.

-po upadku muru berlińskiego pojawiła się koncepcja utworzenia łużyckiego kraju związkowego: idea ta jednak upadla i Łużyce zostały podzielone między dwa Landy -Saksonię (Górne Łużyce) i Brandenburgię (Dolne Łużyce).

* status prawny - Serbołużyczanie maja stańis mniejszości uznanej, szczególnie chronionej przepisami prawa międzynarodowego i krajowego

nazwa narodu łączy się prawdopodobnie z polskim słowem pasierb i pierwotnie oznaczała wsptUplemieńca (tego, który' ssał mleko tej samej matki). Nazwa „Łużyce”, oznaczająca pierwotnie ziemię bagnistą, pochodzi prawdopodobnie od słowa ,Jug” (zbiornik wodny, kałuża), wskazując tym samym że okolica bogata jest w wodę.

Od XV w pojawia się określenie Lusatia Superior (lac.) - Górne Łużyce, oraz Lusatia Interior - Dolne Łużyce. Głównym ośrodkiem Łużyc Górnych jest Budziszyn, zaś Łużyc Dolnych Chociebuż. Podział ten, utrzymujący się do dzisiaj, ma charakter kulńuowo -religijny, Łużyce Górne - dominującym wyznaniem jest katolicyzm. Dolne - luteranizm