33287

Teza XIV ->_Kwestia społeczna;_rozwiązania tzw, szkoły francuskiej_i

niemieckiej, encyklika Rerum noyarum. Modernizm: kultura i nauka. Loisy. encyklika Piusa X - Pascendi

Encyklika Piusa X - Pascendi 1907

W encyklice tej podał papież najpierw ogólną ocenę modernizmu, dopatrując się w agnostycyzmie i filozofii immanentnej źródła wszelkich błędów. W jej drugiej części potępił modernistyczną koncepcję krytyki biblijnej i subiektywne traktowanie Biblii, a także żądania modernistów w dziedzinie reform kościelnych. W ostatniej części podał środki do usunięcia zła modernizmu, polecając studium scholastycznej filozofii i teologii, powołanie w każdej diecezji consilium de vigilantia i uważną kontrolę piśmiennictwa katolickiego.

Do encykliki ustosunkowano się niejednakowo. Środowiska katolickie zachowawcze przyjęty ją z uznaniem jako jasne odróżnienie błędów od prawdy. Umiarkowane wysuwały zarzut, że daje ich omówienie i przedstawia środki przeciw nim, a nie wykłada nauki Kościoła w poruszanych zagadnieniach ani nie sięga do istotnych przyczyn ruchu, nazwanego modernizmem.

Encyklika Rerum noyarum Leona XI!)

Główną przyczyną powstania encykliki były pielgrzymki francuskich robotników, umożliwiły one papieżowi kontakt z robotnikami fabrycznymi i bezpośrednie poznanie ich problemów

Ta encyklika uznała tworzenie związków za naturalne prawo robotników i pobudziła do powstania katolickich organizacji robotniczych. Powstawały też chrześcijańskie partie, łączące działalność polityczną ze społeczną.

-    Ostatecznie w sprawach najważniejszych opowiedziała się po stronie szkoły z Liege, która była spadkobierczynią myśli społecznej biskupa Kettelera i Unii Fryburskiej

-    Uznała prawo państwa do regulowania spraw robotników, co pobudzało katolików z partii politycznych, by w jej duchu kształtować prawodawstwo

-    Uznała za naturalne prawo tworzenia związków robotników i podała, co do tego konkretne wskazania

- Unikała natomiast wszystkiego, co byłoby popieraniem totalitarnych

aspektów_działania,_występujących_często_w_ówczesnej_doktrynie

socjalistycznej. To stanowisko było konsekwencją przyjmowania indywidualistycznej koncepcji społeczeństwa i własności.. Ogólnikowo mówiła O prawie do sprawiedliwej płacy.