33346

3. Autorstwo Ewangelii św. Marka. Wpływ Piotra

I.    Już od II w. tradycja (z Papiaszem na czele) jednogłośnie przypisuje drugą w kanonie Ewangelię Markowi. Był on pochodzenia żydowskiego. Matka jego była zamożna, posiadała dom w Jerozolimie, w którym zbierali się pierwsi chrześcijanie. Być może był to nawet Wieczernik, gdyż Marek w swej Ewangelii zachował najwięcej szczegółów o Wieczerniku Potem towarzyszył przez jakiś czas św.

Pawłowi w czasie pierwszej wyprawy misyjnej. Można wnioskować, że w latach sześćdziesiątych Marek był w Rzymie i tam być może współpracował ze św. W swej Ewangelii opierał się dużo na osobistych wspomnieniach św. Piotra.

Wpływ Piotra

II.    Ewangelię Mk często się nazywa „Ewangelią Piotrową", w tym sensie, że przekazuje nauczanie i osobiste wspomnienia św. Piotra. Św. Justyn uważa nawet tę Ewangelię za „pamiętniki Piotra".

W samej rzeczy Marek podaje bardzo wiele ciekawych szczegółów z życia Piotra, które inni ewangeliści albo pomijają, albo upraszczają.

III.    Marek jest bardzo konsekwentny w stosowaniu jego imienia. Właściwe imię Piotra brzmiało: Szymon. Stąd też na początku Ewangelii nazywa go „Szymon" dowiadujemy się, że Jezus zmienił mu imię i nazwał Piotrem = Kefas. czyli skała (petra). Cytując słowa Jezusa, Marek niczego nie zmienia. Mateusz od początku mówi o „Szymonie zwanym Piotrem", a po zmianie imienia nadal używa dwóch określeń: „Szymon Piotr".

IV.    Uzdrowienie paralityka w domu Piotra, tylko Mk podaje, że działo się to w Kafamaum, mieście Piotra, i tylko tutaj są szczegóły o odkryciu dachu w jego domu

V.    Wyznanie Piotra Marek opuszcza (!) pochwałę Jezusa i nadanie mu władzy kluczy -co może wyrażać pokorę samego św. Piotra. Podobną sytuację znajdujemy w scenie modlitwy Jezusa w Ogrójcu, wyraźnie podaje naganę Jezusa skierowaną do Piotra: „Szymonie, śpisz? Wyraźnie łagodzi ten wyrzut: Jezus rzekł do Piotra: „Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną?" Można zauważyć, że Mk w swym dziele świadomie opuszcza zdania zbyt pochlebne pod adresem św. Piotra, zaś akcentuje słabość apostoła. Opuszcza też wiele innych zdań ostrych i kontrowersyjnych, jakby nie chciał pisać dla swych adresatów niczego, co by podważało autorytet św. Piotra. W Kościele pierwotnym Piotr cieszył się wielkim szacunkiem. A zatem jak należy rozumieć taki Markowy sposób pisania? Tylko tak, że sam Piotr zechciał w swej pokorze przypomnieć o swych słabościach, gdyż trudno sobie wyobrazić, by Marek pisał o nich z własnej inicjatywy.

VI.    Przypisuje Piotrowi szczególną rolę w gronie Dwunastu. Spośród wszystkich uczniów Piotr zawsze pojawia się na pierwszym miejscu i podejmuje inicjatywę. To właśnie on występuje w katalogu Apostołów na pierwszym miejscu, jest świadkiem przemienienia i agonii Jezusa, a także w imieniu apostołów stawia Jezusowi pytania.

1. Tiki Więc Afareft spisywał owbtete śwtudectwg Piotra* a/e i drugiej strony komponował Ewangelię według jakiegoś własnego planu I według potrzeb gminy, do które/ kierował swe pismo.